ขั้นตอนFanart น้องนิชลงอ่าง photobook

ขั้นตอนการวาดรูปNichkhun day 61



เศษเสี้ยวความทรงจำแห่งรัก17 (คุณแทค)

ภาพความทรงจำที่เจ็บปวด

            “คุณ...นายไม่สงสัยเหรอว่า...ทำไมคุณควานถึงขอเลือดจากนาย...ทำไมใช้เลือดคุณแทคไม่ได้...มันไม่ได้เกี่ยวกับอาการป่วยของคุณแทคหรอกนะ...ถึงตอนนั้นโฮจะคิดว่าเป็นเพราะแบบนั้นก็ตาม” จุนโฮชวนเพื่อนตัวขาวคุย เค้าคิดว่าบางทีมันถึงเวลาแล้วที่เราทุกคนต้องเข้าใจกัน

“หมายความว่ายังไง...”นิชคุณสงสัยในคำถามของเพื่อน

“หมายความว่า...แทยังเลือดกรุ๊ปโอ เลือดเธอคนละกรุ๊ปกับเลือดคุณแทค...” จุนโฮถอนหายใจยาวและขุ่นคิดว่าจะทำยังไงไม่ให้เพื่อนตัวขาวเสียใจ

"ก็ไม่จำเป็นนี่ที่ลูกจะได้กรุ๊ปเลือดของคนเป็นพ่อน่ะ"  นิชคุณตอบ

“แต่โฮมั่นใจว่าคุณชานไม่รู้ว่านายเลือดกรุ๊ปอะไรนะ” จุนโฮถามกลับ

“แล้วทำไม...ถึงมาขอฉันล่ะ” นิชคุณเริ่มตระหนักในคำถามของเพื่อน

“สาเหตุที่เค้าคิดว่าเลือดนายต้องใช้ได้แน่เพราะเด็กคนนั้นมีเชื้อสายคนในครอบครัวนาย”  จุนโฮกระอั่กกระอ่วนที่จะพูดชื่อ 

“เชื้อสายคนในครอบครัวเหรอ” เพื่อนตัวขาวเริ่มนั่งไม่ติดที่

"หมายความว่าคุณแทคไม่ได้มีความสัมพันธ์เกินเลยกับอดีตคู่หมั้นนาย" จุนโฮพยายามหลีกเลี่ยงคำตอบ

"จะไม่ใช่แทคได้ยังไง ...ในเมื่อคุณเห็นเต็ม2ตา" นิชคุณตอบพร้อมกำมือแน่น

"เห็นคุณแทคนอนกับคุณจีเหรอ???" จุนโฮเลิกคิ้วขึ้นข้างนึง

"ไม่มีทางเป็นลูกของน้องชายผมได้หรอกนะ เพราะน้องชายของผมเป็นหมัน จากการถูกคุณแม่ทารุณกรรมทางเพศในวัยเด็ก" เสียงของบุรุษร่างใหญ่มาดนิ่งเอ่ยขึ้น ชานชองเดินออกมาจากห้องนอนแทคยอน เค้าได้ยินจุนโฮกำลังคุยกับนิชคุณถึงปัญหาคาราคาซังของน้องชาย พี่หมีนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้นิชคุณฟัง ชานชองยกมือขึ้นกดหัวตา2ข้างขณะที่เดินมานั่งข้างจุนโฮที่โซฟา

“คุณแม่ของพวกคุณ” นิชคุณเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“คุณแม่ของแทคครับ...ผมเป็นพี่ชายบุญธรรมของแทค..ผมถูกอุปการะโดยพ่อแม่แทคน่ะ..ผมว่าผมเคยบอกคุณแล้วรึเปล่า” ชานชองขมวดคิ้วเป็นปม

“พวกคุณเป็นพี่น้องกัน..คุณปล่อยให้น้องชายโดยข่มขืนได้ยังไง” คนผิวขาวกำมือแน่น กัดฟันกรอด

“เพราะผมไม่รู้ไง ไม่มีใครเคยรู้ จนกระทั่งได้รู้  ..ผมจะเล่าทั้งหมด..แม้แต่เรื่องที่ไม่เคยบอกใคร  ดูเหมือนว่าคุณแม่ของแทคเธอมีปัญหาทางจิต เธอชอบเสพสุขกับเด็ก เธอแต่งงานและพยายามมีลูก แต่ทำไม่สำเร็จ เธอใช้ขออ้างในการมาสถานเลี้ยงเด็กเพื่อความสุขส่วนตัว และพ่อของแทคท่านก็ไม่รู้ ท่านคิดว่าคุณแม่แค่เหงาและอยากมีลูกมาก ท่านเลยคิดที่จะรับเลี้ยงเด็กสักคน2คนเพื่อคุณแม่ ซึ่งคุณแม่ก็เห็นด้วย แน่นอนว่าเด็กที่แม่หมายตาคือ ผม  อาจจะเป็นเพราะผมเป็นเด็กที่เข้ากับคนง่าย ปรับตัวเก่ง

พวกท่านเลยตกลงกันว่าจะรับผมมาอยู่ด้วยซึ่งผมก็ดีใจ แต่ผมอ้อนวอนขอพรจากพระผู้เป็นเจ้าให้พวกท่านรับพี่ชายผมมาด้วย  แต่ก็อย่างที่ผมเคยบอก แม่บังเอิญตั้งท้องแทคขึ้นมา  การขอรับเลี้ยงถูกระงับ แต่ไม่นานเกินรอพอแทคอายุได้4ขวบ คุณแม่กับคุณพ่อก็กลับมารับเราไปอยู่ด้วย

พ่อส่งผมกับพี่ชายเรียน แต่แทคไม่ได้ไปโรงเรียน แม่อ้างว่าเหงา และอยากอยู่ใกล้แทค  คุณพ่อยอมความจ้างคุณครูมาสอนที่บ้าน  ผมดูแลแทคในเวลาที่ผมไม่ได้ไปโรงเรียน ทุกอย่างดูดีมีความสุข จนกระทั่งวันนึง พี่ชายผมไม่ยอมไปโรงเรียน เค้าเอาแต่ป้วนเปี้ยนอยู่กับแม่และแทค เค้ากรีดกันผมและทุกคนออกห่างจากแทค จนคนใช้ในบ้านต่างเริ่มเป็นกังวล ผมตอนนั้นอายุ15 ปี พี่ชาย17 และแทค9ขวบ  พ่อทำงานอยู่ต่างประเทศ เกือบตลอด2สัปดาห์ที่ผมพยายามติดต่อพ่อ   คุณพ่อตรงดิ่งกลับมาบ้านโดยไม่ได้บอกใคร

วันนั้นผมกลับมาจากโรงเรียน มาเจอพ่อพอดี และพ่อพังประตูห้องนอนแทค ในนั้นเราเห็นแม่กับพี่ชายผมลักลอบเป็นชู้กัน เป้าหมายของพ่อและผม โดนจับเปลือยกายมัดไว้กับเตียง  พวกเค้าเอาเทปปิดปากแทคไว้ ที่นั่นเราพบยาเสพติดแบบฉีด กลุ่มยากระตุ้น มีรอยเข็มบนตัวแทค และพวกเค้ากำลังทำมัน

คุณพ่อกับคุณแม่มีปากเสียงกัน คุณพ่อหัวใจวายถูกส่งตัวไปรักษา พี่ชายคุณพ่อเข้ามาช่วยแทค แต่เจ้าหน้าที่เข้ามาดึงแทคออกไป  คุณลุงวิ่งวุ่นสู้คดีขอรับตัวแทคกลับมาอยู่ในความดูแล  พี่ชายถูกส่งไปสถานพินิจเนื่องจากอายุไม่ถึง20  คุณลุงส่งคุณแม่ไปโรงบาลพร้อมกับแทค  แต่ความวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ตรงนั้น แม่ขโมยตัวแทคไปก่อนที่จะถูกจับไปโรงบาล

เธอเอาแทคออกนอกประเทศไปแบบไม่มีใครได้ทันรู้ตัว  เราไม่ได้นิ่งนอนใจ แต่เธอหายไปเหมือนผีไม่มีตัวตน 5ปีผ่านไปมีเจ้าหน้าที่จากจีนติดต่อกลับมา พวกเค้าได้รับแจ้งจากเพื่อนบ้านของแม่ว่ามีการค้าประเวณี และมีรายชื่อแทคในนั้น  พวกเค้าตรวจค้นเจอห้องใต้ดิน เด็กๆถูกตีตรวนในห้องมืด และจะถูกพาออกมาในห้องนอนเพื่อขายบริการทางเพศให้สาวๆที่มีเงินซื้อความสุขให้ตัวเอง

มีเด็กคนนึงให้การว่าถูกขังอยู่แต่ในห้องมืด ไม่มีแสงสว่างจนดวงตาเริ่มปรับแสงได้ พวกเค้ามองเห็นในความมืดได้ดีกว่าพื้นที่ที่มีแสง เวลาที่ถูกพาออกไปข้างนอกจะรู้สึกเหมือนตัวเองตาบอด ไร้ทางสู้  พวกเค้าถูกฉีดสารกระตุ้นทุกๆครั้งที่ลูกค้ามาซื้อบริการ

ลูกค้ามีหลากหลายแนว บางคนไม่ได้มาเพื่อซื้อบริการทางเพศ แต่มาเพื่อระบายความเครียด เด็กทุกคนล้วนผ่านการถูกทุบตีราวกับสิ่งของไร้ชีวิต แต่พวกเค้าก็ยังโชคดีที่กลุ่มแม่บ้านที่จัดตั้งการค้าประเวณีนี้ ไม่พาผู้ชายเข้ามาเป็นลูกค้า พวกเค้าไม่เคยถูกร่วมเกินโดนคนเพศเดียวกัน

คุณลุงรับตัวคุณแม่และแทคกลับมา คุณแม่ไม่ถูกจับเพราะจิตใจไม่ปกติ เธอเป็นคนวิกลจริตที่จำเป็นต้องได้รับการรักษา ต้องชื่นชมในความอุสาหะของเธอ  เธอหลุดออกมาจากวอร์ดจิตเวชผู้ใหญ่อย่างง่ายดาย  เธอปลอมตัวมาเป็นพยาบาลในแผนกจิตเวชเด็ก  เธอไปหาแทค และกระทำทุกอย่างไม่แตกต่างจากเดิม

แต่ทุกอย่างไม่เป็นเหมือนที่เคย  แทคไม่ได้มีอารมณ์ เค้าตอบสนองไม่ได้ เพราะไม่ได้รับยากระตุ้น สายตาแทคดีขึ้นมาก มากพอจะแยกแยะตัวคนได้ แทคพยายามหนี กรีดร้องขอความช่วยเหลือ และผมบังเอิญเดินเข้าไปพอดี 

สิ่งที่ผมเห็น คือภาพแม่นั่งคร่อมแทคไว้ มือเธอบีบคอแทคแน่นไม่ปล่อย แทคกระเสือกกระสนหายใจ ยื้อมือแม่ออกจากคอตัวเอง แทคหันมาเจอผม และเค้าครวญครางขอร้องให้ผมช่วย แม่กรีดร้องไม่พอใจที่แทคไม่ยอมตอบสนองต่อความต้องการ เธอคว้าแจกันที่ข้างเตียง ฟาดหัวแทค...และเธอใช้เศษแก้วกรีดคอตัวเองต่อหน้าแทค ...เธอตายบนตัวแทค...และแทคช็อคจนความจำเสื่อม”

“หลังจากจัดงานศพคุณแม่ เราเช็คร่างกายแทคทุกวันตามตาราง  เราสงสัยเรื่องทำไมแม่ไม่ท้อง หมอตรวจน้ำเชื้อและพบว่าแทคเป็นหมัน อาจจะเป็นมาตั้งแต่เกิด หรืออาจจะเพราะเครียดจนร่างกายผิดปกติ แต่ก่อนที่เราจะรู้ว่าแทคเป็นหมัน คือ เค้าไม่ตอบสนองต่อสิ่งเร้า  เราพยายามหาวิธีจนได้น้ำเชื้อมา  และที่แย่ไปกว่านั้นคือแทคกลัวผู้หญิง เค้าทั้งกรีดร้องและพยายามหนีเวลามีผู้หญิงเข้ามาใกล้ " ชานชอนก้มหน้าพูดเสียงเอื่อยๆ

" คุณพาแทคไปตรวจครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ที่บอกว่าไม่มีอารมณ์" นิชคุณถามอย่างสงสัยใคร่รู้มากๆ

" ทุกเดือนตั้งแต่เด็กจนก่อนมาที่นี่ แทคมีนัดกับหมอต่อเนื่องน่ะ" ชานชองตอบเสียงเบา

‘หากนายอยากมาเป็นน้องเขยฉัน นายก็ต้องรับรู้ปัญหาทั้งหมดก่อน’

" แต่เค้าหลั่งนะ เยอะเลย หลั่งเหมือนควบคุมไม่ได้ " นิชคุณเอ่ะใจสงสัย เค้าไม่เคยหลั่งเยอะแบบนั้นมาก่อน มันดูผิดปกติแบบไม่น่าเป็นไปได้ เค้าคิดมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เค้านอนกับแทคแล้ว

" หือ??" จุนโฮงง

" ส่วนที่หลั่ง..ออกมา" ชานชองมองหน้านิชคุณแล้วยิ้มอบอุ่น

“นั่นเพราะความรักล่ะมั้ง แทคบอกว่าเคยเจอคุณที่แคลิฟอเนียตอนผมพาเค้าไปเที่ยว  " ชานชองหันมองหน้าคนผิวขาวและคลี่ยิ้มบางๆ

" ...." นิชคุณเลิกคิ้วมองชานชอง

" คุณเคยอยู่แคลิฟอเนียใช่มั้ย  แทคเล่าว่าคุณเคยช่วยเค้าไว้  ทุกครั้งที่เค้าเจอคุณ แทคบอกว่าร่างกายของเค้าร้อนแปลกๆ เค้าเหมือนเด็กที่ไม่รู้ว่าร่างกายตัวเองเป็นอะไร เค้าต้องทำอะไร ความคิดแรกของผม ผมมีความสุขมากนะครับ อย่างน้อยแทคก็มีความรู้สึก ไม่ว่าจะมีช้า หรือมีกับใคร สำหรับผมมันเป็นเรื่องที่ดี" ชานชองยิ้ม

" ผมสอนเค้าหลายอย่างและปล่อยเค้ามาเกาหลี ถ้าหากว่าหัวใจเค้าจะได้รับการปลดปล่อยจากจิตใต้สำนึก " ชานชองเสริม

“มันยากที่จะปล่อยน้องชายสุดที่รักออกมาเผชิญโลกกว้างคนเดียว  แต่การเก็บแทคไว้ก็เหมือนการกักขังที่เคยเกิดขึ้น

" นอกจากสอนช่วยตัวเอง คุณเคยนอนกับแทคไหม" นิชคุณถามลึกขึ้นด้วยแรงหึง

" ถึงจะไม่ใช่โดยสายเลือด..แต่ผมจะไม่ทำผิดผลาดซ้ำรอยเดิมแน่" ชานชองตาขวางกลับมาแบบเอาเรื่องเช่นกัน

           “ตอนที่ผมนอนกับแทค..แทคร้องหาคุณชาน..ขอให้คุณช่วย..แทคทำให้ผมโกรธ แทคทำให้ผมคิดว่าผมเป็นตัวแทคคุณ...จำได้ไหมเมื่อ4ปีก่อน คุณ2คน สวีทดี๊ด๊ากันไปตามท้องถนนพวกคุณกอดจูบกันโดยไม่แคร์สายตาใครในวันเกิดผม” นิชคุณน้ำตาซึม

“กอดจูบ...หมายความว่าไงน่ะคุณชาน!!” จุนโฮที่นั่งเงียบมานานถึงกับสติแตก     “ผมไม่ได้จูบแทคนะ” ชานชองปฎิเสธทันควัน

“แต่ผมเห็นคุณจูบกันที่หน้าร้านขายตุ๊กตา” นิชคุณเถียง

“เฮ้!!..น้อยๆหน่อย..นั่นไม่เรียกว่าจูบนะ..แทคแค่หอมแก้มผมตามธรรมเนียมครอบครัว” ชานชองพยายามอธิบาย

“หอมแก้ม!!!” ลีจุนโฮแยกเขี้ยว มองคนข้างตัว

 “......”นิชคุณนิ่งเงียบอยู่ชั่วครู่ เค้ากำลังใช้ความคิดไคร่ครวญเรื่องในอดีตและเจ็บปวดไปกับอดีตของแทคยอน

“ทำไมอยู่ๆแทคถึงลาออกจากบริษัทผมแล้วกลับไปอยู่กับคุณ” นิชคุณถามต่อ

"เพราะนายเอาแต่อาละวาทไง!!" จุนโฮอารมณ์ค้างจากเรื่องของคนรัก

"คุณแค่ต้องการเวลา" นิชคุณไม่เข้าใจแทคยอนเลยสักนิด

"แล้วคุณแทคเค้าจะรู้ไหม...ว่านายต้องการเวลานานแค่ไหน...นานแค่ไหนนายถึงจะ...." จุนโฮกัดนิชคุณไม่ปล่อย

" แทควางแผนจะออกจากเกาหลีตั้งแต่รู้กำหนดวันแต่งงานของคุณกับจีแล้ว แทคตั้งใจจะไม่ไปงานแต่งคุณ ส่วนเรื่องจี...แทคไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยมาตั้งแต่แรกแล้ว " ชานชองตอบคำถามขัดกลางป่อง

  " จีท้องกับใครครับ" นิชคุณถามชานชอง เค้าคิดว่าชานชองต้องรู้แน่ๆ

" พี่ชายคุณ" ชานชองตอบตรงๆ เค้าอยากพูดมานาน แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสได้พูด

" เป็นไปไม่ได้หรอก..ก็เค้ามีครอบครัวแล้ว" นิชคุณย่นหัวคิ้ว ในความคิดนิชคุณเค้าจำได้แต่ภาพจินยองในร่างคนดี

"คนเราพลาดกันได้ เค้าเมามาข่มขืนจีที่บ้านคุณ  และยังไม่ยอมรับผิดชอบจีด้วย " ชานชองพูดเสียงเย็น

"....." นิชคุณนิ่งเงียบ ไตร่ตรองเรื่องในอดีต

‘คนที่เห็นในคืนนั้นใช่แทคยอนรึเปล่า  ผู้ชายที่กอดจีบนเตียงวันนั้น ที่เค้าบังเอิญเห็นใช่แทคยอนไหม วันนั้นที่เค้าวิ่งหนีออกมา เค้าสวนทางกับแทคยอนหรือคนอื่น...คนที่คุ้นตาคนนั้นเดินผ่านเค้าไป..ผู้ชายคนนั้นเพิ่งเดินลงจากรถประจำทางตอนที่เค้าออกจากบ้าน  นิชคุณกัดปากตัวเอง เค้าพยายามคิดมาตลอดว่าสิ่งที่เห็นวันนั้นมันอาจไม่ได้มีอะไร เค้า2 คนอาจแค่ล้อเล่นกันขำๆ แทคกับจีไม่มีวันหักหลังคุณ แต่วันที่เห็นการ์ดงานแต่ง...คุณก็ไม่อาจสะบัดภาพนั้นออกจากหัวได้..พวกเค้าหักหลักคุณ..และสิ่งที่ทำให้คุณแค้นที่สุดคงหนีไม่พ้นเรื่องที่จีท้อง '

' ถ้างั้นผมก็เป็นคนพลาดเองที่ไม่เข้าไปขัดขวางไว้ คุณคือคนที่ทำให้จีถูกข่มขืนสำเร็จในวันนั้นใช่รึเปล่า' นิชคุณนิ่งงัน ช็อคเมื่อทบทวนภาพความทรงจำในอดีต

"วันนั้นผมผิดเองผม..ไม่ยอมฟังคำพูดแทค..ผมเอาแต่โมโหใส่เค้า..ผมทำร้ายเค้าด้วย" นิชคุณน้ำตาร่วง

 ' 4 ปีก่อนเพราะความใจร้อน ไม่ฟังใคร ทำให้คุณเสียคนรักไปทั้ง2 คนสินะ คนนึงคือคนที่คุณรัก และอีกคนคือคนที่รักคุณ แถมคุณยังทำร้ายจิตใจแทคกับจีไปพร้อมๆกันอีก’

       " ถ้าผมอยู่ที่นั่น!!.. ผมจะไม่ใช่เเค่ส่งมันไปนอนหยอดน้ำเข้าต้มที่โรงพยาบาลเหมือนที่แทคทำ แต่ผมจะฆ่ามันด้วยมือของผมเอง" ชานชองกำหมัดแน่น

" พี่จินเข้าโรงพยาบาลเพราะแทคเหรอ...ทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องนี้" นิชคุณรู้สึกเหมือนเค้าถูกทุกคนกันออกมา ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่เค้าควรจัดการ มันเป็นเรื่องของเค้าแท้ๆ

" ผมคิดว่าเป็นแทค..ผู้ชายที่นอนกับจีวันนั้นผมคิดว่าเป็นแทค..ผมขอโทษ...” นิชคุณน้ำตาซึม เค้าไม่อาจปิดบังความเสียใจได้ ทุกอย่างมันผิดผลาดไปหมด เรื่องทั้งหมดเกิดจากครอบครัวของเค้า และคนที่ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเค้าเลวร้ายลงขนาดนี้ก็คงเป็นตัวของเค้าเอง

“โฮสงสัยว่าใครเป็นคนส่งการ์ดงานแต่งมาให้พวกนายมากกว่านะ ทำไมพวกนายได้การ์ดทั้งที่การแต่งงานไม่ได้เกิดขึ้นจริง ” จุนโฮถามอย่างสงสัย

“เรื่องนั้นค่อยคุยกันทีหลัง หลังจบเรื่องแทคเถอะ” ชานชองตอบ

 



ปวดข้อ ข้อเข่าเสื่อม กินอะไรดี วันนี้เรามีคำตอบให้

  เนื่องจากเรามีปัญหาเท้าแบน ไม่มีอุ้งเท้า ขาโก่ง จึงทำให้การใช้ชีวิตเเป็นไปในทิศทางที่เเย่ตั้งแต่อายุยังน้อยค่ะ ปจบ.เราอายุ33ปี ต้องใช้ร่างกายยกของหนักเป็นประจำ ล่าสุดเรามีอาการปวดเข่าขั้นรุนแรง เราไปพบคุณหมอ คุณหมอเเจ้งว่า " คุณมีปัญหาข้อเข่าเสื่อม ต้องใส่รองเท้าซัพพอรต์ด้วยเพราะการยกของหนักไม่ได้มีปัญหาแค่กับเข่า แต่ด้วยความที่มีปัญหากระดูกเท้าทับเส้นประสาท ยิ่งทำให้เจ็บไปกันใหญ่"


ตอนแรกเราซื้อรองเท้าซัพพอตร์ของด๊อกเตอร์คองมาใช้ ช่วยเรื่องเท้าแบน ฉีดยาแก้ปวด และหมอจ่ายยาแก้ปวด ลดอักเสบ กลูโคซามินมาให้ (แต่เรากินยาที่หมอให้มาไม่ได้ค่ะ)
- แก้ปวด ลดอักเสบ (กินแล้วปวดท้องยามันกัดกระเพาะ"
- กลูโคซามิน (ง่วงค่ะ ง่วงแบบ ตายไปเลย ง่วง24ชม. นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ สมองได้ตายจากไปแล้ว)


จึงหันมาศึกษาอาหารการกินแทน จากการถามอากู๋ หลากหลายเวปเพจ ได้ข้อมูลมา (เรามักมีปัญหากับยากินค่ะ เคยมีช่วงนึงที่ร่างกายจำเป็นต้องได้รับวิตามินBเยอะๆ แต่เราดันแพ้วิตามินB ทุกบริษัท คุณหมอจึงแนะนำให้ใช้วิธีกินอาหารทดแทน)


 อาหารที่ช่วยปัญหาข้อเสื่อม


- ขิง (ลดปวดได้ดีที่สุด) หากินง่าย จะต้ม จะชง จะกินสด ทำอาหาร
- ธัญพืช
- เต้าหู้ แผ่น หลอด ผงชง
- เม็ดงา ดำ ขาว
- พริก เครื่องเทศรสร้อน
- นมอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นมวัว(แต่ไม่มีอะ ก็เลยกินนมวัวของเด็กแทน)
- ปลาแซลมอล ปลาดุก ปลาช่อน
- ผักใบเขียว
- พริกตุ้ม
- กุ้งแห้ง
- กระเทียม
- ปลากรอบ




อาหารที่ควรหลีกเลี่ยง


- ไขมันอิ่มตัว เช่น น้ำมันมะพร้าว
* ไขมันที่ดีสุดคือ
1. น้ำมันมะกอก
2. น้ำมันกุ๊ก
3. น้ำมันพืช ( กินได้ แต่ต้องกินน้อยๆ) หาง่ายสุด (เรากินอันนี้)


- เนื้อหมู




** ปกติเราเป็นคนทานน้อย ไม่ค่อยทานเนื้อสัตว์(แต่ไม่ใช่มังสวิรัส) เน้นกินผัก


หลังจากได้ข้อมูลมา ก็จัดกลุ่มสิ่งที่หากินได้ง่ายๆ ซื้อได้ตามห้างใกล้บ้าน 7-11  หลังจากทดลองกินมาได้1อาทิตย์พบว่า เราปวดเข่าน้อยลง จนบางทีลืมไปเลยว่าปวดเข่าอยู่ (ปกติเราปวด24ชม. ปวดมาปวดน้อยขึ้นอยู่กับอากาศด้วย ช่วงนี้ฝนตกบ่อย จะปวดมากเป็นพิเศษ /ถ้าต้องยกของหนัก ก็จะปวดเพิ่มไปอีก ** หลายๆคืนเราปวดจนนอนไม่หลับ กลางวันนั่งเฉยๆ ก็ปวดค่ะ ปวดตลอด)

ชงทุกอย่างกับนมวัวเด็ก วันละ2แก้วก่อนนอน (เราไม่กินนมตอนเช้า เพราะกินแล้วมักจะปวดหัว)

- แก้วที่1 ธัชพืช ชงนม(มักจะเจอปัญหาเจ็บคอตามมา)

- แก้วที่2 ขิงชงใส่นม (* แนะนำให้ใส่น้ำผึ้งเล็กน้อย ช่วยลดปัญหาเจ็บคอได้)

** เราชอบกินธัญพืชที่ผสมผลไม้แห้ง ก็สามารถซื้อผลไม้แห้งจาก7-11 ผสมลงไปได้ค่ะ (รสชาติจี๊ดจ๊าดดี)

มาดูต่อที่อาหารหนักประจำวัน เมนูนี้มีชื่อว่า "ผัดรวมทุกอย่างที่ต้องกิน"

- เต้าหู้ขาว - เห็ด(บังเอิญแม่ซื้อมา)-กุ้งแห้ง-พริก- งาดำ-กระเทียม-พริก-เม็ดทานตะวัน-แอลมอล(เครื่องปรุงเล็กน้อย)

- เต้าหู้ขาว(นิ่มดี)-แฮม(แม่เอามาไหว้เจ้า)-กระเทียม-พริก-เห็ด-เม็ดงา (เครื่องปรุงเล็กน้อย) ผัดรวมกัน

แค่อาหารการกินอย่างเดียวไม่พอ ต้องออกกำลังกายด้วยค่ะ 

ท่าออกกำลังกายง่ายๆที่เราใช้คือ การยืดเส้น

- นั่งเอาเท้าประกบกัน มือจับข้อเท้า เอาศอกกดขาให้แนบไปกับพื้น ก้มหลังลงช้าๆ ค้างไว้20วิ (นับ1-20) แรกๆจะยากและก้มหลังได้นิดเดียว ทำวันล่ะ3เซท(3ครั้งก็น้ำตาตก) ทำ1-2วันครั้ง จะเริ่มก้มหลังได้มากขึ้น นานขึ้น

* ลองใช้ท่าอื่นๆง่ายๆดูปรากฏว่าเจ็บหลังแทน เลยหยุดอยู่แค่ท่าเดียวค่ะ 

เศษเสี้ยวความทรงจำแห่งรัก16 (คุณแทค)

คำเตือนสำคัญไฉน

เป็นเวลาเกือบตี3   ลีจุนโฮขับรถพาทุกคนมาบ้านใหม่ของควาน ชานชอง  พี่หมีจ้างนายหน้าหาซื้อบ้านให้เค้าตั้งแต่เห็นว่าน้องชายและอดีตเพื่อนไปกันได้ดี  เค้าคิดว่าแทคยอนอาจจะอยากอยู่ที่เกาหลีแบบลงหลักปักฐาน

" คืนนี้ผมจะนอนนี่ด้วย" นิชคุณกล่าวกับชานชองขณะที่พวกเค้าช่วยกันพาคนป่วยที่ยังไม่ได้สติเข้าไปนอนในห้องด้านใน

" นายจะนอนตรงไหนก็ได้ แต่ห้ามนอนบนเตียงน้องชายฉัน" ชานชองตอบกลับขณะดึงผ้าห่มมาห่มตัวน้องชาย ส่วนนึงเกิดจากอาการป่วยของแทค อีกส่วนเพราะพี่หมีโกรธนิชคุณที่ทำร้ายจิตใจน้องชายเค้าเมื่อหลายวันก่อน

" ทำไม?.. คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ" ชายตัวขาวถามเจ้าของบ้านอย่างสงสัย

" ให้ไว้ใจงั้นเหรอ..หึ..นายนอนกับน้องฉัน..แล้วก็เขี่ยทิ้งแบบไร้เยื่อใย" ควานชานชองแยกเขี้ยวขู่ฟ่อใส่นิชคุณ

"...." ชายผิวขาวยืนกัดริมฝีปากตัวเอง เค้าไม่มีข้อแก้ตัวอะไรสำหรับเรื่องนี้ เค้าทำได้แค่ยอมรับสิ่งที่ชานชองพูดเท่านั้น อีจุนโฮเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่เค้าเอารถไปเก็บ

"เราไว้ใจนายคุณ..แต่วันนี้คงไม่สะดวก...และไม่ใช่แบบที่คุณแทคยังไม่มีสติแบบนี้" จุนโฮตอบ หวังจะทำให้เพื่อนตัวขาวสบายใจ

" คืนนี้เราเหนื่อยกันมากนะ.." จุนโฮบีบมือเพื่อนเบาๆ

" ถ้านายจะนอนกับแทค..พื้นได้ไหม" ควาน ชานชอนหันรีหันขวาง เอ่ยขึ้นหลังจากสำรวจห้องโดยรอบ

' ถ้าไม่ติดว่าแทครักนาย นายจะไม่ได้สิทธ์ได้เข้ามาในบ้านนี้ด้วยซ้ำ' พี่หมีหัวเสียกับคำตอบของน้องชาย ถึงแม้จะถูกทำร้ายแต่แทคก็ยังมั่นคงในความรักของตน

" ถ้าได้ผมจะเอาผ้าปูมาให้..ถ้าไม่ได้ก็กลับไปครับ" ชานชองหันกลับมามองหน้าชายผิวขาวอย่างเอือมระอา

" ครับ..ผมนอนพื้นได้ " นิชคุณตกลงทันที เค้าจัดที่นอนข้างเตียงแทคและรีบอาบน้ำนอน

 

แสงแดดยามเช้าสอดส่องผ่านช่องว่างข้างผ้าม่านสีทึบ  ชายผิวสีขยับตัวหนีแสงแดดยามเช้าที่เริ่มจะร้อนขึ้นทีละนิด เค้าขยับกายเชื่องช้าก่อนจะลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาและมองไปรอบตัวเอง   กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูก ภาพโดยรอบคุ้นตาราวกับได้กลับไปอยู่บ้านที่บอสตัน ชายผิวสีฉงนใจ เหมือนเมื่อวานเค้ายังอยู่เกาหลีอยู่เลย ทำไมตอนนี้มาอยู่บอสตันซะแบบนั้น ต้องมีใครสักคนในบ้านตอบเค้าได้ เจ้าตัวรีบก้าวลงจากเตียงและเกือบจะล้มหน้าคว้ำเพราะสะดุดอะไรสักอย่างที่พื้นด้านล่าง

" คุณ...ทำไมลงไปนอนพื้นล่ะ???" เจ้าแมวยักษ์รีบคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อปลุกเพื่อน เปลือกตาขาวๆขยับยุกยิกและนิ่งไป แทคยอนจึงตัดสินใจอุ้มนิชคุณขึ้นมานอนบนเตียง

"อืม." ร่างคนผิวขาวพลิกตัวกวาดแขนไปมาบนเตียง

" แทค....." นิชคุณละเมอ

เจ้าแมวยักษ์เหม่อมองใบหน้าเพื่อนยามหลับ   ริมฝีปากบางหยักยกยิ้มอย่างมีความสุข  แทคยอนค่อยๆย่องขึ้นไปนอนข้างคนตัวเล็กกว่าเงียบๆ นิชคุณรู้สึกได้ถึงไออุ่นและกลิ่นหอมๆที่คุ้นเคยเค้าขยับตัวเข้ามาใกล้คนที่นอนด้านข้าง แล้วซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกหนาสีเข้ม

" ตื่นขึ้นมาแล้วคุณจะรังเกียจแทคไหม....นายตอนนี้...ยังเล่นเกมส์แก้แค้นอยู่ไหม" แทคยอนขยับตัวเข้าใกล้นิชคุณจนตัวแนบกัน ชายผิวขาวยกแขนขึ้นกอดเอวของเจ้าแมวยักษ์อย่างไม่รู้ตัว

"คุณชาน.." จุนโฮค่อยๆย่องมาห้องครัวเรียกควานชานชองให้ไปดูน้องชายกับเพื่อนของตน

" มาดูอะไรนี่สิ..."  จุนโฮควักมือเรียกชายคนรัก

ชานชองเดินตามมาอย่างว่าง่าย  ทั้ง2 เดินไปยังห้องนอนด้านในสุดของตัวบ้าน สิ่งที่หมอโฮและชานชองเห็นเป็นภาพที่ชวนให้ยิ้ม เมื่อพวกเค้าเห็นคนบนเตียงนอนกอดกัน

“ให้ตายสิ!! ..บอกแล้วว่าอย่าเข้าใกล้แทค ..ทำไมเด็กนั่นพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง” พี่หมีขมวดคิ้ว แยกเขี้ยวยิงฟัน

" คุณแทคตะหากล่ะ คุณแทคเป็นคนอุ้มไอ้ลูกหมาขึ้นเตียง" จุนโฮหันมาตอบคนรัก เค้ายิ้มแก้มปริ จนมองไม่เห็นตาดำ

" ยิ้มแบบนี้ อยากให้ชานอุ้มบ้างเหรอ~โฮ" พี่หมียิ้มอย่างมีเลศนัย

" บ้า!! " หมออีจุนโฮหน้าแดงไปถึงติ่งหูแล้วรีบจ่ำหนีพี่หมีทันที ชานชองเดินตามหลังจุนโฮไปติดๆ ทั้ง2 คนลืมเรื่องจะปลุกนิชคุณมาคุยด้วยเสียสนิท

" อืม.." เปลือกตาชายตัวขาวหรุบขึ้น  สิ่งแรกที่นิชคุณเห็นคือแผงอกกำยำสีเข้ม เค้าตกใจนิดๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของควาน ชานชอง ' ห้ามนายโดนตัวน้องชายฉัน'

นิชคุณนิ่งงันคิดครู่นึง

' ผมขอเวลาแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้นนะครับคุณชาน ให้ผมได้เก็บช่วงเวลาดีๆสักนิดก็ยังดี' ชายผิวขาวขยับตัวถอยห่างจากร่างคนข้างๆ เพื่อที่จะมองใบหน้าของคนที่ตนรักขณะหลับ  คิ้วหนาเข้มๆ แผงขนตายาวๆ สันจมูกที่สวยได้รูป และริมฝีปากบางหยักที่สวยจนน่าสัมผัส

' บ้าเอ้ย!! ' นิชคุณน้อยตื่นตัว เมื่อเค้าจ้องมองใบหน้าของเจ้าแมวยามหลับ   นิชคุณหงุดหงิดตัวเองมาตลอด เค้าฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฝันว่าได้กกกอดชายตรงหน้า และค้าก็มีความสุขกับมัน  คนตัวขาวค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าคนผิวเข้ม  ' ผมขอแค่จูบแทคเบาๆสักครั้งได้ไหมครับคุณชาน'

             เจ้าแมวยักษ์รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อน เปลือกตาเรียวยาวเบิกโพลงอย่างรวดเร็ว และเห็นริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงขยับเข้ามาใกล้ เจ้าแมวยักษ์ตกใจยันแขนของตนพลักร่างคนผิวขาวออกไปสุดแรง  ชายผิวขาวผงะหลุดออกจากภวังค์

" โทษที..คุณไม่ตั้งใจ"  นิชคุณลนลานถอยตัวออกห่าง

"ขอโทษ!!" ชายผิวสีขยับตัวถอยห่างออกไปเช่นกัน  

“แทค..นายโอเคไหม..ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง” คนตัวขาวขยับตัวขึ้นมานั่งตัวตรง

“ตอนนี้...ก็ดีนะ” คนผิวสีกล้าๆกลัวๆ เค้าขยับกายขึ้นมานั่งตัวตรงเช่นกัน

"ถ้าหากว่า...คุณจะขอจูบ..แทคจะให้คุณไหม" นิชคุณถามเจ้าแมวยักษ์อย่างขัดเขิน เค้าค่อยๆคลานเข่ามานั่งตรงหน้าชายตัวหนา เอื้อมมือสอดประสานมือเค้าเข้ากับนิ้วมือสีเข้มของแทคยอนช้าๆ

" ...นายไม่ชอบนี่..คุณบอกว่าน่าขยะแขยง" แทคยอนขืนมือตัวเองออก ใบหน้าเค้ามีร่องรอยความเจ็บปวดอยู่ เมื่อเอ่ยคำสบประมาทนี้ออกมา

ชู่!! คนผิวขาวยกนิ้วขึ้นแตะปากคนผิวเข้ม

 " คุณขอโทษ..คุณไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น"  นิชคุณขยับกายเข้าใกล้ตัวแทคยอนมากขึ้น

" จูบแทคหวาน คุณชอบ" ใบหน้าสวยยิ้มเจ้าเล่ห์

“คราวที่แล้วนายก็พูดแบบนี้” น้ำตาใสๆไหลออกมาจากหางตาเจ้าแมว

" คุณขอโทษ..ขอโทษที่พูดอะไรไม่คิด " นิชคุณรีบคว้าทิชชูหัวเตียงมาซับน้ำใสๆจากดวงตาเจ้าแมวยักษ์

อึก อึก!!  แทคยอนโผกอดคนผิวขาวแน่น และร้องไห้เสียงดัง

" คุณขอโทษนะ" นิชคุณโอบกอดเจ้าแมวยักษ์หวังปลอบหัวใจที่เคยแตกสลายเพราะตัวเค้า

ควานชานชองเดินผ่านหน้าห้องน้องชาย เค้าได้ยินเสียงสะอื้นเหมือนเสียงของคนร้องไห้ พี่หมีหูพึ่ง รีบเปิดประตูเข้ามาในห้องน้องชายอย่างรวดเร็ว

" อือ....อืม"  ริมฝีปากน้องชายเค้ากำลังบดเบียดกับริมฝีปากอิ่มสีแดง เสียงครางหวานเบาๆรอดออกจากริมฝีปากน้องชายเค้า แทคยอนหลับตาสนิท  2 มือกอดรัดหลังชายผิวขาวไว้หลวมๆ ในขณะที่นิชคุณปลายตามาเห็นควานชานชองที่ประตู

"....."  พี่หมียืนอึ้งสมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก  ดวงตาของเค้าเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า เค้าไม่คิดว่าจะมาเห็นฉากโรแมนติกของน้องชายในช่วงเวลาที่วุ่นวายแบบนี้

นิชคุณยกมือไล่พี่หมีให้ออกจากห้องไป เค้าไม่อยากให้ใครมาเห็นท่าทางน่ารักๆและเซ็กซี่สุดๆของคนรัก ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นพี่ชายของคนรักเค้าก็ตาม

ชานชองค่อยๆปิดประตูเบาๆ เค้าไปหาหมอจุนโฮที่นั่งอาบแดดที่ห้องนั่งเล่น หลายๆห้องในบ้านยังคงโล่งปราศจากผ้าม่านปิดบังแสงอาทิตย์

" อื้อ.." แทคยอนพละริมฝีปากออก เค้าหายใจด้วยความเหนื่อย ใบหน้าของเค้าเปลี่ยนเป็นสีแดง

" หายใจด้วยจมูกสิ ทำแบบนี้" นิชคุณเริ่มสอนเจ้าแมวยักษ์ทีละขั้นตอน

" อีกครั้งได้ไหม " แทคยอนร้องขอเพื่อที่จะจูบนิชคุณ

" สำหรับแทค..ไม่ต้องขอคุณก็ให้นะ " คนผิวขาวโน้มหน้าเข้าไปใกล้ริมฝีปากบางหยัก

2 มือสีเข้มรวบรั้งต้นคอคนผิวขาวอย่างรวดเร็ว แทคยอนจินตนาการภาพที่นิชคุณจูบเค้าครั้งแรก และลองทำตามบ้าง ฟันหน้าของทั้ง2 คนชนกันดังกึก!!  แทคยอนและนิชคุณถอยหน้าห่างออกจากกันและทั้งคู่ยกมือปิดปากตัวเองด้วยความเจ็บ นิชคุณหัวเราะลั่นจนน้ำตาไหล ส่วนแทคยอนมองค้อนด้วยความอาย

" ไม่เอาแล้ว..ไม่จูบแล้ว" เจ้าแมวยักษ์เบะหน้าเตรียมลุกจากเตียง

" จูบอีกสิ...เร็วๆคุณสอนให้นะ" นิชคุณขยับตัวมากอดเอวแทคยอนไว้ เค้ารั้งตัวเจ้าแมวยักษ์แรงเกินไปจนทั้งคู่เสียการทรงตัว ล้มลงบนเตียงพร้อมกัน นิชคุณขึ้นค่อมตัวแทค เค้าจับข้อมือสีเข้มกดลงกับพื้นเตียง และกดจูบหนักหน่วงบนริมฝีปากหยัก

 เจ้าแมวยักษ์คล้อยตามได้สักพักก็ผงะเริ่มพยายามหันหนีริมฝีปากร้อน เค้าพยายามบิดข้อมือตัวเองให้หลุดพ้นจากพันธการ  ดวงตาของเจ้าแมวแมวเหลือกขึ้นด้านบน  ร่างกายของคนตัวหนาเครียดเกร็งและเริ่มกระตุกเบาๆ ก่อนจะชักเเรงขึ้น เค้ากัดปลายลิ้นตัวเองไม่ปล่อย เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลย้อยออกจากปากมากขึ้นเรื่อยๆ

“แทค!!” นิชคุณตกใจรีบปล่อยแขนคนรัก  เค้าใช้นิ้วง้างฟันแทคยอนทันทีโดยไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมา ชายผิวสีปล่อยลิ้นตัวเองแต่กัดลงบนนิ้วของนิชคุณแทน

" โอ้ย!!..เจ็บ...อั่ก ...จุนโฮ! จุน จุน โอ้ย!!...ช่วยด้วย!!" นิชคุณร้องลั่น เค้าต้องการความช่วยเหลือเดี๋ยวนี้!!

ฟันซี่ใหญ่ๆไซส์XLของเจ้าแมวยักษ์กัดนิ้วของคนผิวขาวไม่ปล่อย  เลือดจากนิ้วของคนนิชคุณผสมปนเปกับเลือดจากลิ้นของแทคยอน ความจริงแล้วนิชคุณจะเอานิ้วมือออกก่อนก็ได้ แต่เค้ากลัวแทคยอนจะกัดลิ้นตัวเองซ้ำอีก ณ เวลานี้นิชคุณคิดอะไรไม่ออกแล้ว

 

ควาน ชานชองวิ่งไปถึงห้องน้องชายก่อน หมอจุนโฮคว้ากล่องยาและวิ่งตามหลังชานชองไป

"แทค!!" พี่หมีตกใจเมื่อเห็นเลือดสดไหลออกจากปากน้องชายหัวแก้วหัวแหวน และเห็นมือนิชคุณคาปากแทคยอนอยู่

ชานชองมาถึงเค้าไม่พูดพล่ำทำเพลง  เค้าพยายามดึงมือนิชคุณออก

" อย่าครับ!!..อย่าเพิ่งเอาออก" นิชคุณกัดฟันแน่น ใบหน้าเค้าเปลี่ยนเป็นสีแดง และ เม็ดเหงื่อแตกพลั่กด้วยความเครียดและความเจ็บ

" แทคกัดลิ้นตัวเองครับ.." นิชคุณกัดฟันพูด เค้าหลับตากั้นหายใจเพื่อระงับความเจ็บปวด

“ลงมาจากตัวแทค...ผมจะจับแทคพลิกตัว” ชานชองรวบรวมสติ เค้าสั่งนิชคุณอย่างใจเย็น นิชคุณก้าวตัวลงจากตัวเจ้าแมว ทั้งคู่ช่วยกันพลิกตัวแทคยอนให้ตะแคงข้าง เพื่อไม่ให้แทคสำลักเลือดและน้ำลายในปาก

หมอจุนโฮวิ่งเข้ามาถึงเป็นคนสุดท้าย เค้าเองก็ตกใจกับสภาพที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาถาม  หมอโฮรีบให้ยาชายบนเตียงทันที  เพียงไม่กี่นาทีคนตัวโตบนเตียงก็สงบลง จุนโฮให้ชานชองคอยดูแลจัดการห้ามเลือดที่ลิ้นน้องชายเค้า

" คุณ..นายมาทำแผล" จุนโฮใช้ผ้าห่อมือเพื่อนและจูงมานั่งโซฟาด้านนอก นิชคุณหน้าซีดเผื่อด

"คุณขอโทษ...คุณน่าจะเชื่อคำพูดพี่ชาน!!" นิชคุณตอบหลังจากนึกถึงคำเตือนเมื่อคืน

"โฮเตือนแล้วใช่ไหม!!...โฮบอกแล้วว่าอย่าก้าวเร็วเกินไป" จุนโฮหัวเสีย

"ขอโทษ..ขอโทษจริงๆ..คุณคิดว่าถ้าหากแทคสมัครใจ..." นิชคุณเสียงสั่น

 “คุณ...นายไม่สงสัยเหรอว่า...ทำไมคุณควานถึงขอเลือดจากนาย...ทำไมใช้เลือดคุณแทคไม่ได้...มันไม่ได้เกี่ยวกับอาการป่วยของคุณแทคหรอกนะ...ถึงตอนนั้นโฮจะคิดว่าเป็นเพราะแบบนั้นก็ตาม” จุนโฮชวนเพื่อนตัวขาวคุย เค้าคิดว่าบางทีมันถึงเวลาแล้วที่เราทุกคนต้องเข้าใจกัน

“หมายความว่ายังไง...”นิชคุณเลิกคิ้วขึ้น สงสัยในคำพูดเพื่อน