Fanart เดือน4ปี18 (3)

 

 

 

Nichkhun HVK น้องพี่ที่รัก

 

 

                   
                                                                  Cherreen HVK ชุดสวยเลยยอมใส่

เศษเสี้ยวความทรงจำแห่งรัก6 (คุณแทค)

สติสัมปชัญญะ

 

นิชคุณอยากไปคลับใหม่ที่ลูกค้าแนะนำมา ทีเเรกเค้าชวนพี่แก่แดกูขาแดนซ์ไปเที่ยวด้วยกัน แต่พี่แก่เสนอให้พาพี่หมีและอูด้งที่น่าจะไม่เคยเข้าคลับของเกาหลีได้ลิ้มลองรสชาติใหม่ๆ กับอีกสาเหตุหลักใหญ่ๆคือ

"เเด๊นคืนนี้นายจะพาคุณกลับได้ไหม" พี่แพนด้าเดินตามออกจากออฟฟิตและถามเพื่อนซี้โจควอน

" ไม่เอานะ ควอนไม่มีปัญญาแบกไอ้คุณหรอก" โจควอนรีบปฎิเสธทันควัน

" งั้นจุนโทรตามหมอโฮนะ " พี่แพนด้ารีบควักโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนตาตี่ทันที

 

" โฮ..โฮง่า...ออกเวรยัง " แพนด้ารีบถามเพื่อน มืออีกข้างล้วงกระเป๋าสะพายข้างหากุญแจรถ

 

" กำลังจะน่ะ..มีอะไรเปล่า " จุนโฮถอดเสื้อกาว์นสีขาวออกและจัดการแขวนมันไว้กับไม้แขวนเสื้อในห้องพักแพทย์ ก่อนจะหันรีหันขวาตรวจดูของที่ต้องเอากลับบ้าน

 

            " อืมงั้นอีก20 นาทีเจอกัน" จุนโฮรอบยิ้มคนเดียวอย่างดีใจ มีโอกาสได้เจอสักที นายจ้างสุดหล่อเจ้าของเสียงสุดเซ๊กซี่ หมอจุนโฮได้เจอควานชานชองอีกครั้งตอนที่ไปกินข้าวเย็นกับนิชคุณเมื่อ3วันก่อน

นิชคุณนำหน้าไปจองโต๊ะก่อนแล้ว จุนซูขับรถพาอูยองไปพร้อมกับโจควอน ส่วนชานชองกับแทคยอนปลีกตัวออกไปก่อน แต่ก็นัดว่าจะตามไปทีหลัง

 

รถสีดำของจุนซูเเล่นเข้าไปจอดที่จุดนัดหมาย อูยองมองไปรอบๆ ' น่าสนใจดีแฮะ' ผู้คนหลั่งไหลกันเข้ามาแต่เป็นคนระดับค่อนข้างสูง ไม่ถึงขั้นข้างถนนสักทีเดียว

 

       " ไปเถอะด้ง" โจควอนสะกิดอูยองที่มัวแต่นั่งชมบรรยากาศในรถเพลิน ทั้ง3 คนลงจากรถ มุ่งหน้าเข้าด้านใน เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ความมืดที่แทบจะทำให้มองไม่เห็นหน้าเพื่อน เเสงไฟกระพริบระยิบเป็นจังหวะ และเสียงDJปลุกระดมเหล่าขาแด๊นซ์

 

     มือเรียวยาวของพี่แพนด้าจับฝ่ามือของด้งน้อยแน่น เพราะกลัวน้องคนเล็กจะหลงหายไปกับฝูงคน ก่อนจะพาเข้าไปนั่งที่นั่งประจำ ซึ่งเป็นโซนกลางร้าน มีโซฟาตัวใหญ่ยาวให้นั่งและนอนได้ โต๊ะกระจกขอบเหล็กตัวกลางเป็นสีแดงประกายเพชร อาหารและเครื่องมีพร้อมไว้หมดแล้ว อาจเป็นเพราะนิชคุณสั่งรอเพราะเค้ามาคนแรก และดูเหมือนจะเมาเป็นคนแรก

" ซวยล่ะ!!" พี่แพนด้าอุทาน ' ไอ้ลูกหมาจะรีบเมาไปไหนเนี่ย' เค้ามองหน้าคนผิวขาวอย่างเซงๆก่อนจะปลีกตัวไปบาร์เพื่อสั่งเหล้า

"ด้งจะสั่งอะไรสั่งเลยนะ งบบริษัทน่ะ555" โจควอนรีบบอกน้องเล็กแก้มป่อง

20 นาทีต่อมา ขณะที่หนุ่มๆนั่งคุยกัน

"เฮ้ เมาตั้งแต่เริ่มเลยเหรอ "  จุนโฮสะกิดไหล่จุนซู เค้าชี้ไปทางชายผิวขาวที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากโดยไม่สนใจใคร

" เฮ้อ...ก็อย่างที่โฮเห็นหร่า..ท่านประธานผู้ตรากตรำทำงาน..แพนด้าเซง " จุนซูถอนหายใจยาว พลางหยิบแก้วยินโทนิคขึ้นดื่ม

" ฮ่า~ ชื่นใจจริงๆ..." แพนด้าอุทานยาว

" เฮ้!!  ที่กินเนี่ยคิดรึยังใครจะพาไอ้คุณกลับ..พวกนายนี่น้อยๆหน่อยเถอะนะ" จุนโฮแขวะใส่แพนด้าทันที

" อย่าโทรตามโฮมาแล้วตีเนียนเลยนะพี่" จุนโฮแหววใส่แพนด้า

' ที่โฮยังไม่สั่งอะไรก็เพราะต้องมาวัดดวงก่อนหรอกนะ'

" ว้า!! ก็ได้ เอาเลยนะ วันนี้พี่อยากดื่ม" แพนด้ายกยิ้ม

เพื่อนซี้2 คนยกมือขึ้นข้างนึง สิ่งเค้ากำลังจะทำคือการเป่ายิ้งฉุบหาคนพาเพื่อนตัวขาวกลับบ้าน

ไข่ ไบ้ โบ๊ะ ผลคือเสมอ ไข่ ไบ้ โบ๊ะ ผลเป็นเสมออีก น้องเล็กเดินมาถึงโต๊ะเค้างงเมื่อเห็นพี่แพนด้ากำลังเป้ายิงฉุบแบบจริงจังมากๆ

" 5555 ไม่ต้องงงหรอกด้ง เรื่องปกติน่ะ 2 คนนี้กำลังเถียงกันว่าใครจะมีสิทธ์ได้สนุกคืนนี้น่ะ" โจควอนกดไหล่น้องเล็กนั่งลง และบอกบริกรหนุ่มให้วางเครื่องดื่มลงบนโต๊ะพร้อมให้ทิป

" เย้!! จุนชนะล่ะ..คืนนี้มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น" แพนด้าลุกขึ้นมาเต้นและเดินลับหายไปในฝูงชน

" เฮ้อไอ้แก่เอ้ย!!" โจควอนรำพึงคนเดียว เค้ายกแก้วมาร์การิต้าขึ้นจิบ และรอบมองไปทั่วๆเมื่อไหร่แทคจะมานะ

" กรรมของฉันตลอดเลย ฮือ" จุนโฮนั่งก้มหน้าประชดชีวิต  ' ทำไมโฮแพ้ไอ้แพนด้าตลอดเลย'

ควอนกับด้งนั่งคุยกันไปเรื่อยในขณะที่นิชคุณก็เอาแต่ดื่มๆ แพนด้าก็ออกไปเต้นเย้วๆ โฮจังนั่งกดมือถือเล่น

" ดีคับคุณจุนโฮ" เสียงไม่คุ้นหูดังขึ้นข้างหูหมอจุนโฮ หนุ่มตาตี่หลุดจากภวังค์ หันมองตามเสียง ริมฝีปากอิ่มแตะเข้ากับแก้มของชายที่เพิ่งตามมาสมทบ ต่อหน้าต่อตาชายผิวขาวที่หันมาพบเข้าพอดี จุนโฮตาเบิกโพลง และขยับตัวหนีด้วยความเก้อเขิน แต่เจ้าของใบหน้าสีเข้มกลับยิ้มละมุนให้

" ขอโทษครับ เสียงมันดังไปหน่อยผมไม่อยากตะโกน" แทคยอนพูดขึ้น พร้อมขยับตัวลงนั่งข้างจุนโฮ

" เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกครับ" จุนโฮยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากตัวเองเบาๆ เค้าขยับที่ให้ชายร่างใหญ่นั่ง

 " ทำไมมาช้าจังครับ" จุนโฮถามแทคยอน

" ผมไปส่งพี่ชายน่ะครับ...เห็นบ่นปวดท้องน่ะครับ" แทคยอนหยิบน้ำเปล่าขวดใสออกจากกระเป๋ายกขึ้นดื่ม

" เอ๋!! ไปหาหมอรึยังครับ" จุนโฮรีบถามทันที  ' ทำไมไม่พามาให้โฮตรวจล่ะคุณแทค ฮือ ฮือ' จุนโฮโอดครวญในใจ

" ผมซื้อยาให้แล้วครับ..ตอนออกมาเค้าหลับไปแล้ว"  แทคยอนตอบด้วยใบหน้าเรียบเชย ที่มาช้าเพราะแทคอยู่เฝ้าจนพี่ชายเค้าหลับก่อน

           " สั่งเครื่องดื่มรึยังครับคุณแทค " จุนโฮถามแทคยอน

" ไม่ครับ..ผมไม่ดื่ม...ช่วงนี้คุณลุงสั่งให้ผมงดแอลกฮฮล์ครับ" แทคยอนยิ้มเศร้าๆ

 

สายตาคมๆของนิชคุณจดจ้องมาที่หมอตาตี่และอดีตเพื่อนสนิท ตั้งแต่แทคยอนเดินเข้ามา นายทำยังกับจะจีบเพื่อนฉันซะอย่างงั้น

' เลวเสมอต้นเสมอปลาย จากคนนู้น ก็มาคนนี้ หว่านสเน่ห์ไม่เลือกจริงๆ นายนอกใจเมียมากี่ครั้งแล้ว '

             นิชคุณมองแทคยอนผ่านแก้วเหล้าอย่างเเค้นเคือง

" ต๋าย!! " เสียงหวีดแหลมของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มบุรุษในเงามืด

" หวัดดีจ้าคุณ " สาวสวยตัวเล็กผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้มในชุดหนังสีแดงสั้นเสมอหูเดินเข้ามาหยุดข้างตัวชายที่เธอทัก เธอก้มตัวลงจุมพิตหนักที่แก้มนิชคุณตามความเคยชิน

" อ่าวเจส" นิชคุณทักกลับ

"คืนนี้มาคนเดียวเหรอ...เพื่อนซี้เธอล่ะไม่มาด้วยเหรอ" นิชคุณเชิญสาวสวยนั่งข้างตัว เจสสิก้านั่งลง เธอทั้งเบียดและกระแซะร่างนิชคุณ

"อย่าถามถึงนางเลย คืนนี้มีเเค่เรา " เจสก้าพูดเสียงแหบพร่า เธอยกแขนเรียวยาวคล้องคอนิชคุณ นิ้วมืออีกข้างสอดแทรกผ่านสาบเสื้อเชิ้ตบริเวณเนินอกขาวของนิชคุณ

  จุนโฮเหลือบตามองเพื่อนตัวแสบ ' เฮอะคืนนี้คงไม่ต้องพากลับแล้วมั้ง'

" โฮ..ควอนว่าเตือนคุณหน่อยก็ดีนะ.. ต่อให้ป้องกันดีแค่ไหน ถ้าเมาก็คงพลาดสักวันแหละ" โจควอนพูดน้ำเสียงซีเรียส สายตาเค้าค้อนควับมาทางเจสสิก้าแว๊ปนึง

" หมายความว่าไง" แทคยอนหันมาด้านซ้ายเพื่อถามโจควอนทันที  และมองตรงไปที่บุรุษผิวขาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเค้า

" มั่วน่ะ!! มั่วไปเรื่อย..เจอใครที่เสนอตัวก็คว้าไว้หมด...ดีนะคืนนี้มีแค่คนเดียว" โจควอรประชดประชัน

".........." แทคยอนนั่งนิ่งดวงตาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มเบื้องหน้า เค้าเป็นคนที่ทำให้นิชคุณเป็นแบบนี้ เค้าควรรับผิดชอบใช่รึเปล่า

" นายก็รู้นี่..ใครห้ามหมอนั่นได้..นับวันยิ่งโมโหร้ายขึ้นเรื่อยๆ ถึงโฮจะอยากตบให้ตื่น  แต่ตบไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก...ควอนก็รู้นี่ว่าตอนนี้โฮมีเรื่องชกต่อยไม่ได้นะ"  จุนโฮตอบโจควอน  หมอโฮทิ้งตัวพิงเบาะแบบเซงๆ และถอนหายใจยาว

ไม่ทันที่งานเลี้ยงจะเริ่มนิชคุณเเละหญิงสาวที่มาใหม่ก็เริ่มจูบปากแลกลิ้นและซุกไซร์ซอกคอกันและกัน

" โห..พี่...ไปเปิดห้องเลยดีกว่าไหม"  อุยองกลืนน้ำลายเฮือกกับหนังสดตรงหน้า

ชิ!! จุนโฮทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจเมื่อเห็นเพื่อนซี้ของเค้าปล่อยตัวปล่อยใจไม่แคร์สายตาใคร เค้าไม่ควรปล่อยให้เพื่อนมาที่อโคจรแบนี้เลยโดยเฉพาะกับเจ้าคนที่ใช้ชีวิตเหมือนประชดทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้

เสียงเพลงแร๊พ เพลงฮิปฮอบ บันลาดดังสลับกันไป แสงสีแสบตากระพริบระยิบระยับ คนผิวเข้มนั่งเอามือกุมหัว เค้าไม่ชอบพื้นที่เสียงดังๆมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงแต่ก่อนเค้าจะมาเที่ยวกับพวกคุณบ่อย แต่เค้าก็ไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้  แทคยอนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าช่วงนี้ทำไมเค้ารู้สึกไม่ค่อยดีตลอดเวลา

เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนคลับใกล้ปิด ผู้คนเริ่มซาลงแต่ขาแดนซ์บางคนก็ยังเต้นกันอยู่

อยู่ๆชายผิวขาวก็ลุกขึ้น เตรียมจะจูงมือเจสสิก้าออกไป  นิชคุณหัวเราะร่าด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจากพิษเหล้า  แถมทั้ง2 คนยังหอมแก้มสลับกันไปมา

" นายจะไปไหน " คนผิวสีทักพร้อมลุกขึ้นขวางทาง

" นายต้องกลับบ้านกับหมอโฮ" แทคยอนบอกเพื่อนตัวขาวอีกครั้ง

“นายเป็นใคร..มีสิทธ์อะไรมาสั่งฉัน” คนผิวขาวใช้ฝ่ามือยันหน้าอกคนผิวเข้มออกไปให้พ้นทาง แต่ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงตอนเมานี้จะทำอะไรแทคยอนไม่ได้

" ไปเถอะ.เจส..ไปห้องเธอกัน" นิชคุณคว้าเอวสาวสวยไว้แน่นและพยายามเบี่ยงตัวหลบคนตัวใหญ่ให้ได้

" ไปห้องคุณบ้างสิ..เจสไม่เคยไปบ้านคุณเลยน้า" หญิงสาวออดอ้อนนิชคุณ

"ครั้งหน้าได้ไหมหือ.." นิชคุณจูบแก้มเจสสิก้า และแทบจะซุกไซร์กันต่อจนลืมว่าจะกลับบ้าน

จุนโฮ โจควอน มองแทคยอนอย่างไม่เชื่อสายตา ' เหอะๆ นายกล้ามากที่เข้าไปขวางนิชคุณ ' ถึงจะรู้ว่า2 คนนี้เคยสนิทกันมาก แต่หลังจากเหตุการ์เมื่อ4 ปีก่อน โจควอนและจุนโฮคิดว่า แทคยอนต้องบ้าหรือโง่มากแน่ที่คิดว่าเจ้าลูกหมาตัวสีขาวนี่จะยอมอ่อนข้อให้

" คุณน่ะกลับไปเถอะคุณผู้หญิง"  แทคยอนหันมาพูดกับเจสสิก้าแทน ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย

" อะไรของนายยะ!!  เจสสิก้าอารมณ์เสีย เธอยกมือขึ้นหวังจะพลักแทคยอนเหมือนกัน

"ผมบอกให้คุณกลับไปซะ!! " แทคยอนเน้นเสียง ดวงตาเรียวแข็งกร้าวบ่งบอกว่าเค้าเอาจริง

" ย่าห์!!..นายเป็นใครกันบังอาจมาสั่งฉัน" เธอพลักอกแทคยอนอย่างแรง

"อ๋า..เจ็บนะ  นายทำอะไรน่ะ..ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้"  เจสสิก้าร้องเมื่อมือใหญ่หนาสีเข้มจับล็อกที่ข้อมือเล็กๆของเธอ แทคยอนออกแรงบีบนิดหน่อยให้รู้ว่าเค้าทำได้มากกว่านี้แน่ถ้าเธอไม่หยุด เค้าสบตาเธอและส่ายหน้าช้าๆ ก่อนถอนหายใจออกมายาวๆ 'ปวดหัวจริงๆแฮะ' 

    แทคยอนปล่อยมือขาวของเจสสิก้าและผลักเธอเบาๆให้พ้นทาง จุนโฮต้องรีบเข้ามาช่วยแยกเจสสิก้าออกมา โจควอนส่ายหน้าอย่างเอือมระอา อูยองนั่งมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตื่นเต้น 'พี่แทคเป็นสุภาพบุรุษเสมอ เค้าไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิงสักครั้ง'

"คุณนายควรกลับบ้านได้แล้ว " แทคยอนเดินเข้ามาประชิดตัวคนร่างขาว มือหนาคว้าข้อมือคนผิวขาวไว้ แต่นิชคุณสะบัดแขนอย่างแรงด้วยแรงโทสะ ยิ่งสะบัดแรง แทคยอนก็ยิ่งปวดหัว

' ทำไมนายถึงกลายเป็นคนแบบนี้นะ!! '

" ปล่อยฉัน!!" นิชคุณตะคอกเสียงดัง สีหน้าและแววตาแสดงความไม่พอใจมากๆที่ถูกขัดจังหวะความสุขของตัวเอง

' อีกแล้วนะแทค..นายนี่มันมารความสุขฉันอีกแล้วนะ'

" คุณ..กลับบ้านเถอะนะ  นายเมาแล้ว " แทคยอนทำเสียงอ่อนโยน ดวงตาเรียวยาวจับจ้องไปที่ใบหน้าเพื่อนสนิท

"โอ้ย!!" แทคยอนอุทานเสียงหลงเมื่อชายผิวขาวโน้มใบหน้าเข้ามาที่แขนกำยำของเค้าและอ้าปากงับลงบนแขนของเค้า เแรงขบกัดจากโทสะเรียกเลือดซึมๆออกจากผิวหนังได้เยอะพอควร แทคยอนตกใจเค้าสะบัดแขนหนี และยอมปล่อยมือที่จับแขนเพื่อนไว้

' บ้าเอ้ย!! ' แทคยอนสบถในใจ

" เฮ้ย!!"  โจควอนรีบเข้ามาดูแทคยอน

"ไอ้บ้าเอ๊ย!! เกินไปแล้วนะคุณ..เป็นเพื่อนกันทำไมต้องทำกันแบบนี้" โจควอนโมโหเค้าตวาดนิชคุณเสียงดัง

" ใครบอกว่าคุณเป็นเพื่อนมัน..เพื่อนกันเค้าไม่แย่งเมียเพื่อนหรอกโว้ย ..มันนอนกับผู้หญิงของฉัน..และทำเธอท้อง..นายยังคิดว่ามันเป็นเพื่อนฉันอีกงั้นเหรอ" นิชคุณตะคอกใส่โจควอนบ้าง เค้าอัดอั้นตันใจมาตลอด4 ปี

" ...." แทคยอนส่ายหัวเบาๆ เค้าไม่รู้จะพูดอะไรได้มากกว่ากว่านี้

จุนโฮรีบหยิบขวดน้ำเปล่ามาหาแทคยอน เค้าขอแขนแทคยอนเพื่อทำแผล แต่ดูเหมือนแทคยอนจะยังไม่ตัดใจเรื่องนิชคุณ

 " ไว้ก่อนก็ได้ครับคุณโฮ" แทคยอนตอบกลับเสียงเบา

" ฉันบอกนายแล้วนะ..อย่ามายุ่งกับฉัน" คนผิวขาวยิ้มเยาะอย่างสะใจ ทั้งพิษแอลกฮอล์กับความแค้นเคืองในใจผสมปนเปไปหมด

" ไปกันเจส..เราไปสนุกกันดีกว่า" นิชคุณคว้าแขนเจสจิก้าเพื่อจะออกจากร้าน

" คุณ..นายไม่ใช่คนแบบนี้..นายทำแบบนี้ไม่สมเป็นนายเลย " แทคยอนพยายามจับบ่าของนิชคุณไว้

' แทคจะรั้งคุณไว้ให้ได้..ทั้งหมดเป็นความผิดของแทคเอง'

"แล้ว...แบบไหนที่นายคิดว่าเหมาะ" ชายผิวขาวพูด เค้าหันกลับมาสบตาคนผิวเข้มในความมืด  แสงสลัวๆก็ยังพอทำให้เห็นสีหน้าและแววตาของคู่สนทนาได้ 

" นายไม่เหมาะกับความรักแบบนี้หรอก" แทคยอนพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไว้

'แทคขอโทษคุณ..ทุกอย่างมันเป็นเพราะแทค '

5555 คนผิวขาวหัวเราะร่วน " ใครว่าฉันรักเหอะ..ฉันแค่สนุก " นิชคุณระเบิดเสียงหัวเราะ

" ความรักอะไรกันสำหรับฉันมันไม่จำเป็นหรอก"  คนผิวขาวแสยะยิ้ม พูดประชดประชันใส่หน้าคนผิวเข้ม

" ใช่ไหม..เจส" คนผิวขาวยกหลังมือเจสสิก้าขึ้นจูบปาก สีหน้าและแววตาหวานเยิ้ม แต่ปราศจากความจริงใจ

แทคยอนอึ้งกับข้อความที่เพิ่งออกจากปากเพื่อนรักของเค้า 'นี่มันไม่ใช่นายเลย นายที่เคยให้ความสำคัญกับความรัก'

' ทุกอย่างมันผิดผลาดไปหมดเลยชาน แทคจะทำยังไง แทคปวดหัวจัง '

จุนโฮกับควอนมองหน้ากัน

" โฮ..ทำไงดีเนี่ย..ควอนไปไม่ถูกเลย " โจควอนยืนดูเพื่อนทะเลาะกัน

" แล้วปกติพี่ๆ..พาพี่คุณกลับยังไงล่ะครับ" อูยองถามหลังจากนั่งเงียบมานาน

" เหอะๆ ..พากลับแค่วันที่ไม่มีผู้หญิงอยู่ด้วยไง" จุนซูเมาแอ๋เค้าเบียดตัวมานั่งข้างอูยอง แถมยังถือวิสาสะใช้หัวผาดบ่าน้องเล็กแบบตามใจชอบ

" เหวอ..เหวอ..งื้อ" อูยองตาเบิกโพลงเมื่อพี่แพนด้าเข้ามากระแซะ เค้าใช้มือปัดหัวพี่ใหญ่ทีมนิชคุณออกแต่เจ้าของศีรษะกับยังดื้อดึง  แง้พี่ชาน..พี่แทค ช่วยด้งด้วย!! ' แต่โบรานว่าไว้ ' อย่าว่าคนเมา ' ผมยอมแค่คืนนี้เท่านั้นนะ

 "ด้งไปมันส์กับพี่ดีกว่าอยู่ตรงนี้มีแต่เรื่องปวดหัว" จุนซูจับมืออูยอง เค้าลากน้องแก้มบวมหายไปในฝูงชน

" พอแล้วคุณ!! ..เจสหมดอารมณ์แล้ว" เจสสิก้าของขึ้นเมื่อรู้ว่านิชคุณไม่ได้จริงจังกับเธอ เธอพละตัวเองออกมา

" ทำไมล่ะเจส.." ชายผิวขาวเอ่ยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ฝ่ามือนิชคุณกำลังจะคว้าข้อมือของเจสสิก้าไว้แต่ก็คว้าไม่ทันเมื่อร่างกายของเจสถูกดึงไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

" เจสอยู่นี่เอง..พี่หาเธออยู่ตั้งนาน " บุรุษร่างใหญ่พอๆกับแทคยอน4คนโผล่มาจากด้านหลังของคลับ และตรงปรี่เข้ามาหาสาวสวยที่เป็นแฟนของตน

ซีวอนได้ข่าวไม่ดีเกี่ยวกับแฟนเค้า เธอติดพันกับหนุ่มหน้าตาดีอยู่ ยิ่งทำให้ซีวอนหึงหวงและออกตามหา เค้าให้บอดี้การ์ดหลายคนไปเฝ้าตามจุดหลักๆที่เจสสิก้าชอบไป และคืนนี้เค้าก็พบเธอ

ชายผิวขาวโมโหที่มีคนมาดึงผู้หญิงของเขาไปอีกแล้ว ยิ่งคิดแบบนี้ยิ่งทำให้นิชคุณหัวเสียมากขึ้น
 

            ' ทำไม่ทุกคนชอบมาแย่ผู้หญิงของฉัน' คนผิวขาวตาขวางใส่ผู้มาเยือนทันที

" ซวยแล้ว!!" โจควอนอุทานเสียงดัง

" อะไรควอน" จุนโฮหันควับเมื่อมือเล็กของโจควอนกระตุกข้อศอกเค้า

" ซีวอน..หมอนี่เป็นแฟนเจสสิก้า..พวกมาเฟียน่ะ" โจควอนพูดเสียงเบาลงทันที

" อ๋า!!...ทำไมหมอนี่ชอบก่อเรื่องจริงๆเลย " หมอโฮรีบดึงมือนิชคุณ แต่เจ้าของมือสะบัดแขนตัวเองจนมือจุนโฮหลุดออกจากมือเค้า

นิชคุณเดินเข้าหาเจสสิก้าโดยไม่สนใจคนแปลกหน้า เค้าคว้าข้อมือเจส แต่เจสชักมือหนี ใบหน้าเธอซีดเผือด

ผัวะ!!  หมัดฮุนๆกระแทกเข้าใส่หน้านิชคุณเร็วมากจนเค้าตั้งตัวไม่ติดเซไปด้านข้างด้วยความงุนงง เพื่อนทั้ง3 ตกใจมากรีบลุกขึ้นไปช่วยนิชคุณทันที

แทคยอนปรี่เข้าใส่คนที่ต่อยนิชคุณ เค้าชกฝ่ายตรงข้ามจนล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นในหมัดเดียว และผลักลูกน้องของซีวอนอีก2 คนให้ห่างจากกลุ่มเพื่อนของตัวเอง

" ใจเย็นๆครับ..เพื่อนผมแค่เมา ..ปกติเค้าไม่ได้เป็นคนแบบนี้" แทคยอนพยายามยุติปัญหา

" เกินไปแล้วนะเว้ย"  นิชคุณผลักจุนโฮและควอนออก เค้าโถมตัวเข้าไปหากลุ่มบอดี้การ์ดของซีวอน

ท่ามกลางความอลวนของเหล่าหนุ่มๆที่กำลังตะลุมบอนกัน แทคยอนไม่ได้สู้เพื่อเอาชนะ แต่สู้เพื่อคอยปกป้องเพื่อนสนิท เค้าแค่หลบฉาก ออกหมัดน้อย ใช้แค่หมัดที่จำเป็น ลูกน้องฝ่ายซีวอนก็สะบักสะบอม

" หมอนี่เก่งแฮะ.." ซีวอนมองแทคยอนอย่างชื่นชม หมอนี่ใจเย็นแม้ในสถานการณ์คับขันมากๆ และยังควบคุมอารมณ์และทักษะได้ดี

" ไม่ !!" เสียงของเพื่อนตัวเล็กที่สุดในกลุ่มดังขึ้น เมื่อ1ในลูกน้องของซีวอนคว้าขวดเหล้าฟาดใส่นิชคุณสุดแรง

" คุณ..หลบ!! " ลีจุนโฮตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นชายถือขวดวาดแขนมาทางหน้าเพื่อนของเค้า มันใกล้เกินกว่าที่เค้าจะเข้าไปช่วยได้ทัน นิชคุณเห็นวัตถุสีขุ่นที่ปลายหางตาของเค้าในระยะประชิด สมองของนิชคุณประมวลว่ามันเป็นขวดเหล้าแน่ๆ ด้วยระยะห่างเค้าทำได้แค่หลับตาและเบี่ยงหน้าหนี

" เพล้ง!!" เสียงขวดแก้วแตก เศษแก้วเล็กๆส่งเสียงกริ๊ก กั๊กล่วงลงสู่พื้น

ซีวอนไม่อยากให้ตำรวจเข้ามายุ่งเรื่องนี้ในขณะที่มีเจสสิก้าอยู่ในวงด้วย เค้าไม่อยากให้พ่อแม่ของเจสกังวล เค้าจึงสั่งให้ลูกน้องหยุด และเลิกลาไปง่ายๆ

" พระเจ้า!!...แทค " โจควอนหวีดเสียง

ชายผิวขาวรู้สึกแปลกประหลาด ' ไม่เจ็บเลย ทำไมล่ะ ทั้งที่คิดว่าโดนแน่ๆแล้ว'เค้าลืมตาขึ้นและรับรู้ถึงความอบอุ่นที่คุ้นเคย ร่างกายของคนผิวสีโอบกอดเค้าไว้แน่น นิชคุณหันหน้ามาเจอใบหน้าของแทคยอนที่ซุกอยู่ข้างแก้มเค้า ใบหน้าตอบมีเม็ดเหงื่อประพรมอยู่ทั่วใบหน้า เค้าเห็นคิ้วที่ย่นติดกัน ฟันขาวที่ขบกัดกันเเน่นจนสันกรามนู่นขึ้นมา ทุกสิ่งบนหน้าแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดที่ฉายชัด

 

โจควอนรีบเข้ามาดูแทคยอนทันที

" พระเจ้า!! โฮ... เลือด เลือดเต็มเลย " ชายร่างเล็กปากสั่นมือสั่นและทำอะไรไม่ถูก

" ต้องไปโรงบาล เดี๋ยวโฮพาไปเอง" ลีจุนโฮบอกเพื่อนตัวเล็ก

 

" โอเค..นายพาไปก่อนเลย " โจควอนพยายามตั้งสติ เค้ายกมือขึ้นลูบหน้าและตบใบหน้าตัวเอง3 ที 'ก่อนอื่นต้องตามหาตัวอูยองและจุนซูให้เจอ เค้าหวังว่าพี่แก่คงไม่พาน้องเสียคน ไม่งั้นคืนนี้เค้าคงต้องเรียกแฟนมาช่วยเก็บศพแน่

 

" คุณ!!.. นายเป็นอะไรรึเปล่า" แทคยอนถามนิชคุณเค้าจับคนในโอบกอดพลิกซ้าย พลิกขวา เพื่อดูว่าโดนแก้วบาดรึเปล่าโดยลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นคนรับขวดแก้วแทนและแผลที่แขนใหญ่มาก

" คุณหน้านายมีแผลด้วย!! "แทคยอนรีบคว้าหากระดาษเช็ดมือมาซับเลือดที่หน้านิชคุณอย่างเบามือที่สุด เค้าไม่ได้สนใจหมอจุนโฮเลยเหมือนโลกนี้มีแค่เค้ากับนิชคุณ

 

" คุณแทค! นิชคุณไม่ได้เป็นอะไรครับ..นั่นเลือดคุณกระเด็นโดนหน้าไอ้คุณมัน " จุนโฮตะโกนกรอกหูแทคยอน เค้าตบหน้าแทคยอนเบาๆเพื่อเรียกสติ

 

จุนโฮพาเเทคยอนออกมาที่รถพร้อมกับนิชคุณที่ยอมให้แทคยอนจุงมือออกมาอย่างว่าง่าย

" นั่งครับ..หันแขนมานะครับ " จุนโฮใช้กรรไกรที่ควานหาได้ในกล่องยาหลังรถ เค้าตัดเนื้อผ้าบริเวณไหล่และออกแรงฉีกจนเเขนเสื้อเชิ้ตหลุดออกมา

" อั่ก..อึก " แทคยอนหลับตากัดฟัน บาดแผลฉีดขาดลึกยาวมาก2-3 รอย ท่อนแขนแทคยอนชุ่มไปด้วยเลือดจำนวนมากไหลทะลักราวท่อปะปาแตก

จุนโฮพยายามสะกิดเศษเเก้วเล็กๆออกก่อนและใช้ผ้าสะอาดในรถกดพันแผลแทคยอนไว้ นิชคุณก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด ณวลานี้เค้ามั่นใจว่าตัวเองสร่างเมาแล้ว

" คุณนายรอกลับกับควอนนะ..เดี๋ยวโฮพาคุณแทคไปโรงบาลเอง"  จุนโฮคุยกับเพื่อนตัวขาวด้วยน้ำเสียงซีเรียส เค้าไม่มองหน้านิชคุณ เวลาหมอลีจุนโฮโกรธเค้าจะไม่สบตาคนที่ทำให้เค้าไม่พอใจ นั่นยิ่งทำให้นิชคุณรู้สึกแย่

" พี่ควอนดูแลไม่ไหวหรอกครับ..คุณเมาอยู่ด้วยนะคุณหมอ" แทคยอนบอกหมอจุนโฮ

 

" คุณหมอไปส่งคุณก่อนก็ได้ครับ..เดี๋ยวผมไปโรงบาลเอง" แทคยอนกัดฟันพูด

" คุณแทคต้องไปกับผมครับ..ส่วนนายนะคุณถ้าสร่างเมาแล้วก็กลับบ้านเองซะ..ทิ้งรถไว้นี่แล้วโบกรถกลับบ้านซะ ห้ามไปต่อที่ไหน!!" จุนโฮโกรธมากเค้าพูดเสียงลอดฟัน‘ถ้าไม่ติดเรื่องที่ฉันเป็นหมออยู่ ฉันคงตีหัวนายแล้วส่งไปนอนโรงบาลแล้ว’ ลีจุนโฮมีวิชาชีพค้ำหัวอยู่มันไม่เหมือนตอนเค้าพบนิชคุณครั้งแรก ตอนนั้นเค้าตัดสินใจจะลาออกจากโรงพยาบาลเพื่อมารับหน้าที่ดูแลนิชคุณ เค้าจะใช้ไม้แข็งยังไงก็ได้ไม่มีใครว่า แต่ตอนนี้เค้าทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว

" ...คุณไปโรงบาลด้วยไม่ได้เหรอ..." นิชคุณพูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องให้ มือขาว2 ข้างประสานกันขยับยุกยิกไปมา

" เฮ้อ!... คุณนี่ดึกแล้วนะ..โฮดูแลคุณไม่ไหวหรอก..เมาแล้ว  กลับบ้านไปนอนซะ" จุนโฮถอนหายใจยาว ' เหนื่อยโว้ย การเป็นเพื่อนกับไอ้ลูกหมานี่เหนื่อยจริงๆ'

"ตะ..แต่" นิชคุณพูดตะกุกตะกัก

" ไปด้วยกันหมดนี่แหละคับคุณหมอ" แทคยอนเหลือบตาขึ้นสบตาจุนโฮ เข้าขยิบตาให้ข้างนึงเพื่อยุติปัญหาด้วยการตามในนิชคุณ

 

ชายตัวขาวนั่งรอด้านนอกห้องตรวจด้วยความกังวล จำนวนเลือดที่ไหลออกมามันเยอะมากจนเค้ายังหวั่นใจ  ถึงจะเกลียดแทคยอนยังไงแต่เค้าก็ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้หมอนั่นตายเพราะความงี่เง่าของตัวเอง

 

rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

 

ยังคงเจ็บปวดเพราะคิดถึงเธอ คิดถึงทุกครั้งที่หัวใจเต้น  ต้องลืม ต้องลืมจึงจะมีชีวิตอยู่ได้ ต้องลืมไปให้หมด ไม่อย่างนั้นฉันคงตาย rrrrrrrrrrr

" แทคกลับถึงบ้านรึยัง..ทำไมรับสายช้าแบบนี้" ชานชองถามน้องชายด้วยความเป็นห่วง นี่เกือบตี3 แล้ว น้องชายของเค้าไม่เคยเที่ยวดึกขนาดนี้แล้วไม่โทรมาบอก

" โรงบาลน่ะชาน" แทคยอคพูดเสียงเรียบ เค้าไม่อยากให้พี่ชายห่วง

 

" ไปทำอะไรที่โรงพยาบาล นายเป็นอะไร.โรงพยาบาลไหน" ชานชองได้ยินว่าแทคไปโรงพยาบาลก็สติแตก

" มีเรื่องกันที่คลับนิดหน่อย..เสร็จแล้วกำลังจะกลับคอนโด " แทคพยายามเลี่ยงตอบ

 

 "คืนนี้ไม่ไหวแล้วชาน พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ" แทคยอนอ้อนดักคอพี่ชายทันที

" แต่..แทค..เดี๋ยว" ชานชองพยายามจะคุยกับแทคยอนให้ได้

" แค่นี้นะพี่..แทคต้องวางสายแล้ว" แทคยอนเก็บมือลงกระเป๋าทันทีเมื่อจุนโฮเดินกลับเข้ามา

 

" เย็บเสร็จแล้วครับ..เดี๋ยวผมไปเคลียร์เงินก่อนนะครับ"  แทคยอนลุกขึ้น และทำท่าเหมือนจะล้มจุนโฮรีบเข้ามาช่วยพยุงตัวไว้

 

นิชคุณเข้ามาเห็นเจ้าสัตว์เลี้ยงของเค้ายืนเกาะไหล่เพื่อนซี้  ใบหน้าทั้งคู่แทบจะแนบสนิทกัน หัวใจของเค้าบีบรัดและเต้นรัวความรู้สึกที่ก่อตัวข้างในคืออะไรกัน

 

"ไม่ต้องแล้วครับคุณแทค..ไอ้คุณจ่ายค่ารักษาให้แล้วครับ"  จุนโฮประครองแทคยอนออกมาที่นอกห้องตรวจ