--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เพื่อนร่วมงานใหม่...ใครเชิญมา
ปัจจุบัน ณ กรุงโซล
"RRRRRR ยังคงเจ็บปวดเพราะคิดถึงเธอ คิดถึงทุกครั้งที่หัวใจเต้น...RRRRRR"
เสียงเพลงค่อยๆดังขึ้นตามทางเดินสีขาวเรียกความสนใจให้คนรอบข้างได้ไม่น้อย บุคคลในชุดสูทสีดำลายสก็อต กางเกงแสลคเข้ารูปเรียบหรู ปลายรองเท้าหนังหัวตัดเยื้องย่างเข้าสู่ตัวตึกที่คุ้นตา หลายอย่างดูเปลี่ยนไปมาก แต่บรรยากาศความเป็นกันเองของที่นี่ยังคงเหมือนเดิม ดวงตาดำคลับมองทะลุผ่านกระจกสีดำ ทุกอย่างดูเหมือนเดิมจริงๆ
ชายผู้มาใหม่ ค่อยๆถอดแว่นกันแดดสีดำออกเมื่อเข้าสู่ตัวตึก เค้ากลับมาแล้ว กลับมาเพื่อสู้กับอดีตที่ติดตัวเค้ามาตลอด
" ถึงเกาหลีแล้วครับพี่ " คนในชุดสูทรีบรับโทรศัพท์ และพาตัวเองไปที่เคาร์เตอร์ประชาสัมพันธ์
" มาติดต่อเรื่องอะไรคะ " หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มทักทายบุรุษสุดหล่อตรงหน้า
" MR.taecyeon ผมเป็นตัวแทนบริษัทctsครับผมมาติดต่อ2mpครับ " แทคยอนยิ้มฟันขาวให้สาวๆ และยิ้มกุ่มกริ่มให้พวกเธอ 'สาวเกาหลีน่ารักที่สุดเสมอเลย' แทคยอนคิด
" ค่ะ ..เชิญ คุณtaecyeon ชั้น5 ประตูขวามือเลยค่ะ " โอเปอร์เรเตอร์สาวยิ้มตอบด้วยท่าทีเขินอาย
" ขอบคุณครับ" ชายในชุดสูทเดินลิ่วไปยังลิฟท์แก้วอย่างรู้ทาง
กึ๊บ กึ๊บ กึ๊บ อ๊า
"เจ็บง่า!!" เรียวลิ้นเล็กชุ่มเลือดเพราะเจ้าของลิ้นกัดปลายปากกาด้ามทองพลาดไปโดนปลายลิ้นตัวเอง
" ย่าห์!!....ชื่อหมอนี่โผ่ลมาได้ไงเนี่ย!!..ไอ้เด็กบ้านั่นย้ายไปทำงานกับบริษัทอื่นเหรอ!!" ชายผิวเหลืองใบหน้าเรียวยาวอุทานด้วยความแปลกใจ
‘รายชื่อมันเปลี่ยนหรอวะ ซวยแล้วๆ หมอนี่โผล่มาที่นี่ทำไมเนี่ย!!’ ปู่แดกูเจ้าของฉายา แพนด้าน้อยบ่นอุบอย่างไม่สบอารมณ์
‘ตายแน่ โปรเจคนี้ล่มตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำนะเนี่ย ก็ดูรายชื่อนี่สิ!!’
" ไม่ทันแล้ว..ไอ้บ้าคุณอยู่ห้องประชุมแล้วแน่ๆ แพนด้าอยากจะบ้าตาย อ๊า!! แย่แน่ !! เรียกรปภ.ไปรอหน้าห้องประชุมเลยดีไหมวะ!!” นิ้วเรียวยาวของแพนด้าน้อยรีบกดเครื่องมือสื่อสารบนโต๊ะทันที
" ทิฟฟานี่..เรียกรปภ.ตัวใหญ่ๆสัก4คนไปเฝ้าหน้าห้องประชุมนะ....เออทำตามที่บอกน่ะแหละ!!" คิมมินจุนยกมือกุมขมับ เค้ากำลังกังวลกับปัญหาที่จะตามมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เชิญครับ " เสียงหวานทุ้มดังออกมาจากภายในห้องทึบสุดทางเดิน ดีไซน์ห้องนี้แตกต่างจากอดีตค่อนข้างเยอะกระจกใสที่เคยติดเรียงรายเพื่อให้คนด้านนอกมองเห็นเข้าไปด้านในหายไปหมดแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างถูกปิดกั้นเหมือนใจนายด้วยรึเปล่านิชคุณ
' ตอนนี้ความแค้นในใจนายเบาบางลงรึยัง '
ผู้ชายผิวขาวเนียนดุจไข่มุข ดวงตากลมโตใส ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อ ดูตอนนี้สิ เค้าดูดีขึ้นกว่าแต่ก่อนอีก ดูมาดแมนขึ้น มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น นิชคุณ..ชื่อที่แทคยอนเคยตัดสินใจลบมันออกไปจากชีวิตแล้ว ชายหนุ่มในห้องประชุมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อต้อนรับเพื่อนร่วมงานในโปรเจคใหม่ล่าสุดที่ได้รับมา สายตาแห่งความเกลียดชังที่เค้าได้เห็นครั้งสุดท้ายเมื่อ4ปีก่อน บัดนี้มันผุดอยู่บนใบหน้าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็น เพื่อนรักของเค้า
แทคยอนไม่เคยสนใจร่วมทำโปรเจ็คนี้เลย เกาหลีที่เคยสร้างแผลใจในอดีตให้เค้า ยิ่งห่างกันไปได้ยิ่งดี เค้าไม่มีความจำเป็นต้องกลับไปมาที่นี่ แต่คุณลุงของเค้ากลับไม่คิดแบบนั้น บางทีเค้าอาจจะต้องชนมันซึ่งๆหน้า เพื่อที่จะเดินหน้าต่อไป
" กลับไปทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องซะแทค แล้วนายจะได้ไม่ต้องหนีไปตลอดชีวิต " คำพูดของคุณลุงดังก้องในหัว
'กลับมาเรื่องอะไรล่ะ อยู่ห่างกันก็ดีอยู่แล้ว' นี่เป็นความคิดของแทคยอนที่คิดมาตลอด4ปี
" Hi nichkhun" เพื่อนร่วมงานคนใหม่ Say Hi อย่างมีความสุข แทคยอนยิ้มกว้างโบกมือเรียวยาวไปมาเป็นการทักทาย
' ใบหน้าตอบสีเข้มที่ไม่ได้เห็นมานาน ใบหน้าที่เค้าอยากจะลืมๆมันไปซะ ไอ้เพื่อนทรยศ!! ใบหน้าชายที่ยืนอยู่ในห้องประชุมดูเรียบเฉยแต่2มือกำแน่นอยู่ภายในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง เลือดในกายของนิชคุณกำลังเดือดผล่าน และจิตใจกำลังร้อนรุ่มแทบปะทุออกมา
" นายมาทำอะไรที่นี่!!" คนร่างขาวกัดฟันพูดจนน้ำเสียงผิดเพี้ยนไปจากเดิมมาก เค้าต้องอดทนต้องเก็บอารมณ์ จะมาทำตัวเป็นเด็กโมโหโวยวายเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้ว
"ที่นี่ที่ทำงาน ท่องไว้นิชคุณ ที่ทำงาน"
" มาทำงานน่ะสิ" คนผิวเข้มตอบกลับด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ใบหน้าของคนผิวเข้มยังคงเริงร่า ตาเรียวยาวยิ้มจนเป็นเส้นขีด ฟันขาวซี่ใหญ่ที่เห็นชัดจนถึงเหงือก รอยตีนกาที่เคยมีก็ดูเหมือนยังอยู่ครบ หรือบางทีมันอาจมีมากขึ้นก็ได้
" มาทำงานอะไร..ใครเชิญนายมา!!" คนร่างขาวกำมือแน่นยิ่งขึ้น 'ใครก็ได้มาเอาไอ้หมอนี่ออกไปจากห้องฉันที!!'
รองเท้าหนังสีดำย่างก้าวเข้ามาใกล้คนร่างขาวอย่างรวดเร็ว จนทำให้คนร่างขาวถึงกับผงะ นิชคุณถอยหลัง2 ก้าวด้วยความตกใจ
ฝ่ามือสีเข้มยกขึ้นมาในระดับเอวของคนผิวขาว
" MR. ok Taecyeon ตัวแทนจาก CTS" แทคยอนส่งมือให้นิชคุณจับอย่างรวดเร็ว
' บ้าเอ้ย!! ตกใจหมด ' นิชคุณรู้สึกลมหายใจขาดวูบ
'หมอนี่เป็นคนของCTS เนี่ยนะ!! ไม่เห็นในรายชื่อนี่หว่า นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ!! ' นิชคุณสบถ
"อืม..หวังว่าเราจะร่วมมือกันจนงานสำเร็จ" คนร่างขาวพูดโดยไม่สนใจจะจับมือของอดีตเพื่อนร่วมงาน
แทคยอน ยกมือสีเข้มขึ้นมาลูบหัวตัวเองแก้เขินๆ 'ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยก็ไม่แย่แบบที่คิดไว้ ' แทคยอนรอบคิดในใจ
"พรุ่งนี้ทีมฉันทั้งหมดจะมา...หวังว่าเราจะเข้ากันได้นะ" ชายผิวเข้มยังคงส่งยิ้มโชว์ฟันสวยให้อดีตเพื่อนซี้ โดยไม่สนใจท่าทีหมางเมิงของเพื่อน ' คิดบวกเข้าไว้แทคยอน แล้วชีวิตนายจะมีความสุข'
" อ๊ค แทคยอน " นิชคุณร้องเรียกก่อนที่อดีตเพื่อนจะก้าวออกนอกห้องประชุม
" ... มีอาราย!!" ร่างคนผิวเข้มหยุดชะงัก และหมุนตัวกลับมาตามเสียงเรียกชื่อตน
" นายกลับมาเพื่อเยาะเย้ยฉันใช่ไหม!!.." คนผิวขาวพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ
" ..เรื่อง??? " แทคยอนเลิกคิ้ว2 ข้างขึ้นสูง
" อย่าทำเหมือนนายไม่รู้เลย" นิชคุณส่งสายตาเย็นยะเยือกใส่แทคยอนแทน
RRRRRRRRR ยังคงเจ็บปวดเพราะคิดถึงเธอ คิดถึงทุกครั้งที่หัวใจเต้น ต้องลืม ต้องลืมจึงจะมีชีวิตอยู่ได้ ต้องลืมไปให้หมด ไม่อย่างนั้นฉันคงตาย Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
" เดี๋ยวนะ...ขอเวลาแปป" นิ้วมือเรียวสีเข้มยกขึ้นประทับปากตัวเอง เป็นสัญลักษณ์ขอความเงียบ ก่อนจะรีบล้วงหยิบเครื่องมือสื่อสารสีขาวประดับสร้อยคล้อยตุ๊กตาหลายหลากตัวขึ้นสไลด์หน้าจออย่างรีบเร่ง
"HI แท ไงเบบี้คิดถึง PaPa ไหม " คนผิวเข้มยิ้มรับต้นเสียงในโทรศัพท์ทันที สีหน้าบ่งบอกว่ามีความสุขมากๆ
" อย่าดื้อกับแม่นะ..เดี๋ยวปะป๊ะไม่ซื้อขนมไปฝากด้วย คิคิ " แทคยอนทำสีหน้าดุๆ แล้วก็หัวเราะใส่โทรศัพท์
' ลูกของนายกับผู้หญิงคนนั้นสินะ ' นิชคุณกำมือแน่น ลูกที่เกิดจากเพื่อนทรยศกับคนรักที่ทรยศเค้า
'นาย2 คนเหมาะสมกันดี มีความสุขกันมากสินะ!!! ' นิชคุณปลีกตัวออกจากห้องประชุมโดยไม่สนใจเสียงเรียกจากชายที่ถูกรั้งตัวไว้ด้านในเลย
" เฮ้..คุณตะกี้นายว่าไงนะ??" แทคยอนร้องถามเพื่อนตัวขาวที่เดินลิ่วออกจากห้องประชุมไปแล้ว
' ฉันไม่อยากเจอนาย ไม่อยากรับรู้เรื่องของพวกนาย นายกลับมาที่นี่ทำไม!!' นิชคุณคิดแค้นในใจ
" พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่!!" นิชคุณตวาดใส่เจ้าหน้าที่รปภ.ร่างหนา4 คนที่ยืนกันหน้าสลอนหน้าห้องประชุม
".....เอ่อ..คุณจุนซู...เอ่อ" 4รปภ.รีบตอบผู้บริหารของเค้าอย่างรวดเร็วแต่เหมือนความกลัวจะเข้าครอบงำทำให้ทั้ง4คนถึงกับน้ำเสียงขาดหายตะกุกตะกัก
".....เอ่อ..คุณจุนซู...เอ่อ" 4รปภ.รีบตอบผู้บริหารของเค้าอย่างรวดเร็วแต่เหมือนความกลัวจะเข้าครอบงำทำให้ทั้ง4คนถึงกับน้ำเสียงขาดหายตะกุกตะกัก
" ไม่มีอะไร..กลับไปทำงานที่เดิมซะ" นิชคุณค่อยๆหายใจเข้า และหายใจอ่อนเบาๆ
เจ้าหน้าที่4 คนรีบกรูหนีหายกันไปหมด ส่วนบอสใหญ่ก็จ้ำเท้าไปยังห้องทำงานทันที
" พี่ไม่บอกผม!!.." นิชคุณเดินกระแทกเท้าเข้ามาในห้องทำงาน เค้าเปิดประตูเข้ามาอย่างแรง และฟาดฝ่ามือสีขาว2 ข้างลงบนโต๊ะเบื้องหน้าพี่แพนด้า
ปึ้ง!!
คิมมินจุนซูทำหน้าเหวอ ตาเบิกโพลง พร้อมส่ายหัวไปมา "เจอกันแล้วเหรอ.....พี่ก็เพิ่งเห็นตะกี้เหมือนกัน รายงานรายชื่ออันใหม่ มันเพิ่งถูกส่งมาใหม่" พี่แพนด้ารีบหยิบแผ่นกระดาษA4 จากเครื่องแฟกซ์ ขึ้นมาโชว์หรา ระดับสายตาของบอสตนซึ่งเป็นรุ่นน้องที่สนิทกันตอนเรียน
" นายเห็นไหม..รายชื่อมันเปลี่ยน" จุนซูกลั้นหายใจ ไอ้หมานี่ตอนเป็นลูกหมาก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่พอโตขึ้นเเม่งเจือกดุยังกะร็อคไวเลอร์ ไม่เหมือนอย่างเดียวคือแม่งตัวขาว หรือเป็นพิตบูลวะ!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น