วันอังคารที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

เศษเสี้ยวความทรงจำแห่งรัก11 (คุณแทค)


เคียงข้างกายน้องชายของฉัน

------------------------------------------------------------------

แทคยอนลืมตาตื่นขึ้นมาในรุ่งเช้าของอีกวันนึง ร่างกายของเค้าเหนื่อยล้า กล้ามเนื้อทั้งร่างของเค้าพร้อมใจกันส่งเสียงครวญคราง 2มือหนายกขยับขึ้นเพื่อขยี้ตาที่พล่าเบลอของตัวเอง เมื่อดวงตาเริ่มใช้ได้ แทคยอนสังเกตุเห็นปึกเงินที่หัวเตียงกับอดีตชายคนสนิท

            "คุณ..นายทำอะไร" แทคยอนเพ่งพินิจไปที่ปลายนิ้วมือเรียวยาวสีขาวที่ค่อยๆกรีดนับกระดาษสีเหลืองในมือ

 " นับเงิน" นิชคุณตอบเสียงเรียบ โดยไม่หยุดทำสิ่งที่ทำอยู่

            "ทำไมต้องให้เงิน..นายทำเหมือนกับว่า.."  แทคยอนตอบเสียงเย็น หัวใจของเจ้าแมวยักษ์สั่นระรัว กลัวสิ่งที่ตัวเองหวาดหวั่น แต่เค้าพยายามบอกตัวเองว่า อย่าคิดร้าย

 "ทำเหมือนกับอะไร" นิชคุณถามพลางปรายตามองคู่สนทนาที่เพิ่งตื่นจากนิทรายาวนาน

 "ช่างมันเถอะ...นี่กี่โมงแล้ว” เจ้าแมวยักษ์บอกตัวเองว่าเค้าควรข้ามบทสนทนาที่จะนำปัญหามาสู่ตัวเค้า

            "แค่นี้พอไหม” ชายผิวขาวเอ่ยเสียงเย้อหยัน เค้าเมินต่อคำถามของคนผิวสี

 "อะไรพอ" ชายบนเตียงหันขวับมาถาม

            “ค่าตัวนาย” ชายผิวขาวแสยะยิ้ม ด้วยแววตาที่เลือดเย็นเสียเหลือเกินฃ

            “.....” เจ้าแมวยักษ์นิ่งอึ้งกับคำตอบของอดีตเพื่อนสนิทชายที่อ้างตนอยากเป็นคนรักของเค้าเมื่อวานนี้

" ฉันคิดว่าแค่นี้คงพอ...น่าขยะแขยงจะตายที่ต้องนอนกับคนที่มั่วไม่เลือก คนที่ไม่เว้นแม้แต่กับคนในครอบครัว..นี่ฉันยังแอบคิดเลยว่าฉันจะต้องไปตรวจโรคหลังจากนี้ไหม " นิชคุณตอบพร้อมโยนเศษกระดาษที่มีค่า50000วอนลงบนตัวชายบนเตียง แบงค์50000วอนหลายสิบใบร่วงลงบนกายชายผิวสี เจ้าแมวยักษ์หรุบตามองที่เศษกระดาษมูลค่าสูงค่าบนร่างที่ไร้ค่าอย่างเค้า อดีตชายคนสนิท คนที่หว่านล้อมเค้าด้วยถ้อยคำหวานซึ้งมากมาย หลอกลวงให้เค้าก้าวย่างผิดทาง ชายคนนี้ทำร้ายเค้าและเดินจากไปไม่เหลียวหลัง

 

เจ้าแมวยักษ์ขยับตัวขึ้นมานั่งนิ่งไม่ไหวติง ' ชาน..แทคปวดหัวจัง' แทคยอนยกมือขึ้นกุมหน้าตัวเอง เค้าพยายามคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน สิ่งที่เค้ากลัวเกิดขึ้นจริงๆ  เค้าละโมบโลบมาก ไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองมี ยิ่งไคว่คว้าก็ยิ่งเจ็บ เค้าเลือกทางผิดจริงๆ หยาดน้ำตาไหลออกจากดวงตาเรียวยาวเพียงแค่1 หยด ชายผิวสียกหลังมือขึ้นซับน้ำตา  'จะร้องให้ทำไมแทคยอน น้ำตาไม่เคยช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น นายน่าจะเข้าใจมันเป็นอย่างดี'

คนตัวใหญ่ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงด้วยความปวดร้าว ครั้งแรกของเค้ากับผู้ชายที่เค้ารัก ทำไมมันเจ็บปวดขนาดนี้ แทคยอนค่อยๆเดินเข้าห้องน้ำ ยืนเเช่กายกลางสายน้ำร้อนๆ ร่องรอยรักถูกทิ้งไว้เกลื่อน ร่องรอยที่น่าขยะแขยงบนร่างกายที่น่าขยะแขยะ

 "บ้าชิบ!!.." ชายผิวขาวควานหากุญแจรถในกระเป๋าทำงาน และมันไม่มี ดูเหมือนว่าเค้าลืมมันไว้ในห้องสูท

 "ชาน..แทคคิดว่า...ชาน."  เสียงครวญครางดังแผ่วเบาที่หน้าประตู นิชคุณย่นคิ้วขณะยืนที่หน้าบานประตู ดูเหมือนว่าเค้ากำลังจะเผชิญหน้ากับแทคยอนหรือแม้แต่ควานชานชองเสียแล้ว เจ้าแมวกำลังจะออกจากห้อง นิชคุณขุ่นคิดว่าเค้าควรที่จะรอให้อดีตเพื่อนออกไปก่อนไหม

เพล้ง!! โครม!! เสียงแปลกประหลาดดังขึ้นในช่วงที่นิชคุณกำลังจะพละตัวหลบให้เพื่อนออกจากห้องไปก่อน ชายผิวขาวสะดุ้งเฮือกสังหรณ์ใจไม่ดี เค้ารีบย่างเท้าไปดูต้นเสียงด้านใน  อดีตชายที่ร่วมหลับนอนกับเค้าเมื่อคืนล้มตัวนอนอยู่ข้างโต๊ะตัวเล็กที่ล้มคว้ำ

" แทค!! " นิชคุณร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง  เค้าตบหน้าแทคยอนหลายที แต่เจ้าคนบนพื้นกลับแน่นิ่ง

" คุณชานล่ะ...ตะกี้นายคุยกับใคร " นิชคุณหันรีหันขวาง พลางรีบพาร่างชายบนพื้นกลับไปนอนบนเตียง

บนเตียงนอนเนื้อนิ่มมีกระดาษสีเหลืองยับย่นตกเกลื่อนไปทั่ว ล่อยลอยบนธนบัตรสูงค่าบ่งบอกอารมณ์ของคนที่ได้รับมันไป ชายผิวขาวไล่จับเรียงแบงค์ที่เค้าเป็นคนโยนมันจนเกลือนขึ้นมารวมกันในมือ เค้าย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว สิ่งที่เค้าทำมันเลวร้ายเกินไป บางทีนี่อาจจะเป็นจุดจบของความสัมพันธ์ของเค้าและเจ้าแมวยักษ์

" ย้อนกลับไปไม่ได้แล้วคุณ " นิชคุณเปรยกับตัวเอง

นิชคุณไม่สามารถพาแทคยอนไปหาหมอหรือเรียกหมอโฮมาดูแลเพื่อนสนิทได้ เค้าไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าเค้ามีความสัมพันธ์เกินเลยกับอดีตคนสนิทตัวเอง

คนตัวขาวจัดแจงถอดเสื้อผ้าให้ชายบนเตียง  เค้าจำเป็นที่จะต้องเช็ดตัวให้แทคยอน เพราะตัวแทคร้อนจัดมาก มีข้อความจากลูกค้าส่งมา ขอให้นิชคุณส่งไฟล์งานไปให้ เจ้าคนตัวขาวเลยต้องผละตัวลงไปที่รถ เนื่องจากเค้าทิ้งแลปทอปไว้ในรถ  แทคยอนได้สติตื่นขึ้นมา เค้าหันมองไปรอบๆห้อง และสำนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น  เค้ารีบลุกขึ้นแต่งตัว และคว้ากองเงินบนโต๊ะติดมือมาด้วย  เค้าเดินออกจากโรงเเรมด้วยสีหน้าของผู้แพ้ แพ้ให้กับตัวเองอย่างสิ้นเชิง

ชายผิวสีในชุดสูทยก2มือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ สดใสเข้าไว้อ๊คแทคยอน โลกไม่ล่มสลายสักหน่อย เค้าล้วงหยิบหนังยางในกระเป๋าขึ้นรวบรัดผมตัวเองแบบไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มค่อยๆเยื้อนย่างกายไปที่ป้ายรถเมล์โบกแท็กซี่  และบอกทางไปบริษัทอย่างไม่รีบเร่ง

ช่วงบ่ายวันนี้ร้านอาหารในย่านบริษัทก็ยังครึกครื้นเช่นเดิม อาจเพราะมันเป็นย่านของพนักงานเงินเดือน และยิ่งติดกับย่านช็อปกระจายแล้ว ผู้คนยิ่งมากกว่าย่านไหนๆ อาหารการกินที่นี่ขึ้นชื่อว่าอร่อยราคาถูก แต่บางร้านก็ราคาค่อนข้างแพง  เจ้าแมวยักษ์เลือกเข้าร้านหรูๆและหอบหิ้วถุงอาหารออกมามากมายราวกับจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ที่สละเวอร์จิ้นได้อะไรแบบนั้น  แทคยอนหิ้วถุงอาหาร6-7 ถุงเดินเข้าบริษัทมุ่งสู่ห้องทำงาน

"สายขนาดนี้ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ" พี่แพนด้าถลึงตาใส่รุ่นน้องตัวโตที่เดินเฉิดฉายเข้ามาในห้องทำงาน

" ซื้ออะไรมาเยอะแยะวะ!!" สายตาพี่แพนด้ามองปาดไปที่ถุงในมือรุ่นน้อง โจควอน ชานชอง อูยอง หันตามเสียงของพี่แก่

" โอ้ว!! ของกินใช่ไหมพี่..กลิ่นมันช่างหอมหวานเหลือเกิน" เด็กน้อยแก้มบวมเด้งตัวออกจากเก้าอี้ทำงาน เค้าตรงดิ่งมาหาแทคยอน เด็กน้อยมาช่วยพี่ของตนถือถุงอาหาร

 "จัดไปอย่าให้เสีย " ชายตัวโตคลี่ยิ้มโชว์ฟันขาว

พี่หมีเกรี้ยวกราดมาตั้งแต่เมื่อคืนวาน น้องชายตัวดีของเค้าไม่ปิดโทรศัพท์ และไม่กลับบ้าน ทำให้เค้ากังวลจนแทบจะไปแจ้งความ แต่หมออีจุนโฮดักทางไว้ก่อน และให้เหตุผลกับชานชองว่านิชคุณพาแทคยอนไปเที่ยว แทคยอนคงอยากได้เวลาส่วนตัวบ้าง  รุ่นพี่โจควอนยิ้มร่า

 "โอ้ย!! นายมาได้จังหวะพอดีเลยแทค...พี่หิวจนจะเป็นลมแล้ว" ชายตัวเล็กตรงปรี่มาอ้อล้อรุ่นน้อง

"นายเลี้ยงใช่ไหม" โจควอนหยั่งเชิงถาม

" อืม...ผมเลี้ยง" เจ้าแมวยักษ์ส่งยิ้มให้ทุกคน ยกเว้นพี่ชายหน้ายักษ์ของเค้า

            ปึ้ง!! เสียงประตูออฟฟิตเปิดพัวะ!! เสียงดังสนั่นหวั่นไหว บอสใหญ่เดินหน้าหงิกเข้ามา ชายตัวขาวกวาดสายตาไปทั่วและพบร่างคนที่เค้ากำลังตามหาอยู่

"นายออกมาทำไมไม่บอกฉัน!!" นิชคุณเดินปรี่มาหาแทคยอน

            " นายก็ไม่ได้อยู่...รอฉันบอกนี่" แทคยอนตอบพร้อมแสยะยิ้ม และตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมาที่ห้องอาหาร

" คุณอ่า....ใจเย็นๆนะ...กินข้าวกัน..นานๆไอ้แทคจะเลี้ยงนะเว้ย" พี่แพนด้าขยับตัวเข้าไปโอบไหล่บอสของตน เค้าควรจะรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

" ไม่ล่ะ..ผมยังไม่หิว" นิชคุณหันหลังและเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน เค้ารื้อของในกระเป๋าทำงาน หยิบชุดหูฟังสีแดงขึ้นมาเสียบเข้ากับโทรศัพท์ และนั่งฟังเพลงโดยไม่สนใจกลุ่มเพื่อน

" คิดไงเลี้ยงวะแทค" พี่จุนซูถาม

" ทำไม..ต้องมีอะไรถึงจะเลี้ยงได้รึไง" แทคยอนใช้ตะเกียบคีบชิ้นซูชิปลาไหลเข้าปากทำเป็นทองไม่รู้ร้อน

" จริงด้วยพี่แทค " อุด้งกระแซะถามพี่ชายของตน น้องเล็กแก้มบวมสนใจใคร่รู้ มือก็คว้าน่องไก่มายัดปาก

"พอดีเก็บเงินได้" แทคยอนฉีกยิ้มกว้าง

" คุณชานไม่ทานเหรอฮะ" โจควอนถามเค้ารอบมองควาน ชานชองเป็นพักๆ  วันนี้ควานชานซองอารมณ์บอดจอยแต่เช้า ต้นเหตุก็คงหนีไปไม่ไกลจากน้องชายตัวแสบสักเท่าไหร่

" ทานกันก่อนเลยครับ.." ชานชองตอบพร้อมยิ้มรับโจควอนเล็กน้อย

"แทค" พี่ชายตัวโตที่นั่งเงียบมานานเอ่ยเรียกน้องชายตัวโต  

" ครับ" แทคยอนสะดุ้ง เค้าหันขวับไปทางต้นเสียง เจ้าแมวตัวโตขนพอง แต่พยายามเก็บอาการกลัวเอาไว้

"เกิดอะไรขึ้น" พี่ใหญ่เยื่องย้ายร่างกายเข้าหาน้องชายช้าๆ ควานชานชองเดินมายืนตรงหน้าแทคยอน น้องชายตัวหนายักไหล่ เบ้ปากนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มกว้าง

" ไม่มีอะไรนี่ ..นายคิดมากไปแล้วชาน"  แทคยอนพยายามข่มความกลัว เค้าปกปิดมันด้วยการคีบซูชิหน้าปลาแซลมอลป้อนพี่ชายของตน ชายหนุ่มที่เหลือเริ่มกระอั่กกระอ่วน ก้มหน้าก้มตาสนใจแต่อาหารตรงหน้าพวกเค้าและลดเสียงลง

" นายแน่คุณ..เมื่อวานฉันเห็นนายพาแทคเข้าโรงแรม" โจควอนบ่นอุบอิบคนเดียว แต่เค้าไม่กล้าพูดออกมา

แคร๊ง!! พี่หมีปัดมือน้องชายตัวโต ตะเกียบด้ามเหล็กกระเด็นลงพื้น  เพื่อนร่วมงานทุกคนหันมองเป็นตาเดียวกัน บอสผิวขาวเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เค้าแค่แกล้งทำเป็นสนใจงานตรงหน้า หูฟังที่เสียบหูไว้ มันก็แค่ข้ออ้างในการแอบฟังว่าเจ้าแมวยักษ์จะหลุดอะไรออกมาบ้างเท่านั้น

"ย่าห์....ของกินนะชาน!!.." น้องชายตัวโตร้องเสียงหลง แต่เค้าไม่มีทางเลือกในการเลี่ยงตอบคำถาม

"แทคเก็บเงินได้" แทคยอนตอบพี่ชายของตน

"ก็เลยเอามาใช้" เค้าพนมมือพร้อมทำท่าประทานพร

"ดีใจจังเงินตกมาจากฟ้า" น้องชายตัวโตยกยิ้มพร้อมโคลงหัวไปมา

เพี๊ยะ!!  ใบหน้าของเจ้าแมวยักษ์หันตามแรงมือ ลอยแดงค่อยๆปรากฏรอยขึ้นอย่างชัดเจน ควานชานชองเงื้อมตบหน้าน้องชายเต็มแรง

" เฮ้ย!!" พี่แก่ โจควอน อูยองอุทานพร้อมกัน อูยองกระโดดกอดจุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้าไม่เคยเห็นพี่หมีทำร้ายพี่แทคมาก่อนเลย

" อ๊ะ !!.. ขอโทษครับคุณจุนซู " น้องแก้มบวมรีบชักมือกลับพร้อมยกมือไหว้ขอโทษ

" มะ..ไม่เป็นไรครับ" พี่แพนด้าก็ตกใจพอกันเลยไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าโดนกอด

นิชคุณตาเบิกโพลง เค้าไม่คิดว่าชานชองจะลงไม้ลงมือกับแทคยอนแบบนี้

" ชาน... " แทคยอนยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเอง น้ำเสียงเค้าสั่นระริก ทำนบน้ำตากำลังจะพัง เจ้าแมวยักษ์ตัวสั่นชั่วครู่ก่อนจะผละตัวหนี  พี่หมีคว้าท่อนแขนกำยำของน้องชายไว้และกระชากน้องชายกับมากอดไว้ในอ้อมอกตัวเอง

            "ปล่อย!!" เสียงของแทคยอนสั่นตามแรงอารมณ์  ทำนบน้ำตากำลังจะพังทลายลงมาแล้ว ชานชองยกมือกดหัวน้องชายให้ซบลงกับบ่าตัวเอง

" ถ้านายเจ็บ..นายก็ควรบอกว่านายเจ็บ..." ชานชองลูบหัวน้องชายเบาๆ  เค้าสังเกตุเห็นรอยแดงที่ต้นคอแทคยอนหลายจุด และเห็นเมื่อเห็นท่าทีของนิชคุณที่มีต่อแทคยอน เค้าก็พอเดาได้แล้ว  ชานชองแค่อยากให้แทคร้องไห้ต่อหน้านิชคุณบ้าง เค้าอยากให้นิชคุณเข้าใจความรู้สึกน้องชายเค้าบ้าง

" อ่อนแอบ้างก็ได้นะแทค" ชานชองพูดต่อหน้าทุกคนในห้องทำงาน และเค้าหวังอย่างยิ่งที่จะให้นิชคุณเข้าใจคำพูดนี้

" อย่าโดนตัวฉัน..ร่างกายนี้มันน่าขยะแขยง" น้องชายผิวสีขยับดุ๊กดิ้กเพื่อดันตัวออกมาจากอ้อมกอดพี่ชาย เสียงของแทคยอนเอ่ยออกมาเบาๆจนจับใจความไม่ได้

เจ้าแมวยักษ์ซบหน้าลงบนไหล่ของพี่ชาย  เค้าเงยหน้าขึ้นและหอมแก้มควาน ชานชองฟอดนึง เป็นการขอบคุณ

"หวา!! มีกอดโชว์....จุ๊บโชว์อีกแล้วอ่า " พี่แพนด้าร้องอ๋าขึ้นมา  หนุ่มๆในออฟฟิศตาลุกวาว นิชคุณยิ้มเหยาะ

ร่านจริงๆสายเลือดเดียวกันแท้ๆเจ้าแมวยักษ์เอื้อมจับมือของพี่ชายไว้เเน่น ควานชานชองกระชับมือน้องชายกลับแน่นเช่นกัน

" จำไว้แทค พี่จะไม่ทิ้งนายน้องชายของฉัน" ควานชานชองโน้มหน้ากระซิบข้างหูแทคยอนแผ่วเบา
            "เงินนี่ได้มาจากการขายตัวของฉัน " แทคยอนพูดเสียงดังฟังชัด

" ที่เค้าว่าค่าเปิดบริสุทธ์ราคาสูง...คงเป็นเรื่องจริง" เจ้าแมวยักษ์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง และก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อทันที

ค่อก ค่อก แค่ก!! เพื่อนร่วมงาน3หน่อสำลักอาหารพร้อมกัน อูยองรีบหยิบน้ำให้คิมมินจุนซูก่อน ส่วนตัวเองก็หยิบทิชชุ่ขึ้นเช็ดข้าวที่เลอะมือ โจควอนกัดริมฝีปากหันขวับไปทางบอสของตัวเองทันที 'พระเจ้า.คุณ.นาย!! ไอ้หมาบ้านี่!! '

ชายผิวขาวปรายตามมองคนพูด 'นายมันหน้าด้านจริงนิชคุณเสมองไปทางอื่น ทำเป็นไม่รู้ก็จบ  เค้าเอื่อมมือหยิบโทรศัทพ์สีดำขึ้นมากดเบอร์โทรหาใครบางคน

" เจส บ่ายนี้กินข้าวด้วยกันไหม...กินคนเดียวมันเหงาน่ะ" บอสใหญ่พูดใส่โทรศัพท์โดยไม่สนใจสายตาของคนรอบด้าน

ช่วงเวลาแห่งความสุขมันจบลงแล้ว เรื่องราวดีๆมันก็แค่การแสดงความรับผิดชอบเท่านั้น และสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานมันคือการแก้แค้นแทคสินะแทคยอนคิดอย่างเศร้าใจ เมื่อแผลเค้าหาย นิชคุณก็กลับมาเป็นนิชคุณที่รังเกียจเค้าคนเดิม อูยอง โจควอน จุนซู ช่วยกันเก็บจานไปล้าง ควานชานชองลากแทคยอนไปห้องน้ำ  น้องแก้มบวมพยายามแก้ต่างเรื่องความสัมพันธ์ของพี่ชานและพี่แทคยอน

"ไม่ใช่แบบที่พวกพี่คิดหรอกน่า " จางอูยองโบกมือไปมา

" 2 คนนั่นน่ะสนิทกันแบบพี่ชายน้องชายจริงๆ"  อูยองพยายามบอกพี่จุนซูกับพี่ควอน  ‘ก็พี่ชานชอบหมอโฮนิ ส่วนพี่แทคน่ะเค้าชอบคุณนิชคุณ อูยองได้แต่คิดในใจ โอ้ย!! แต่พวกพี่2 คนเนี่ย ทำไมต้องทำตัวเหมือนคู่รักขึ้นทุกวันด้วยนะ’ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น