ข้อตกลงรักระหว่างเรา6 (แทคคุณ)

ตอนที่6 : จูบนั้นสำคัญไฉน

ภายในห้องพักสีขาว หมอชเวรอบมองชายผิวขาวที่นั่งส่งสายตาพิฆาตมารใส่เค้าตลอดการทำงาน

"หึงเอาเรื่องนะครับ" หมอชเวยิ้มกรุ่มกริ่มพูดกับคนไข้ของเค้า
"ใครครับ" แทคยอนถามกลับในขณะที่เค้าหลับตาเพราะไม่อยากเห็นภาพสยดสยองตอนหมอทำแผลบนสันจมูกเค้า
"แฟนคุณ" หมอชเวชีวอนขำคิกคักในขณะที่มือก็ยังทำหน้าที่ของมันไป
"ไม่หรอกครับ...หมอนั่นแค่เป็นพวกหวงของ..เค้าไม่ได้หึงผมหรอก" แทคยอนตอบเสียงเบา พวกเค้ากำลังนินทานิชคุณกันเงียบๆ
"แล้วถ้าผมจูบคุณตอนนี้ ..คุณคิดว่าเค้าจะแค่หวงของรึเปล่าครับ" หมอชเวเน้นเสียงหนักที่คำว่า จูบ ข้างหูคนไข้ร่างยัก์

 

              “หย๋า  อั่ก อ๋า เจ็บง่ะ!!” หมอชเวชีวอนตัวปลิวมานั่งที่พื้นเพราะเเรงผลักจากฝ่ามือหนา
              "อย่ามาหยาบคายกับผม" แทคยอนตวาดลั่นเค้าลุกลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว

 

"เกิดอะไรขึ้น..ใจเย็นๆนะ..นั่นหมอนะแทค..นายทำอะไรน่ะ" นิชคุณเค้ามารั้งตัวแทคยอนออกก่อนที่ฝ่าเท้าของแทคยอนจะเฉียดไปโดนใบหน้าหมอหนุ่มหล่อที่ทำตาโตด้วยความตกใจ เค้าไม่คิดว่าแค่คำพูดล้อเล่นจะทำให้คนไข้เค้าสติแตก

 

             "แหมะ!! ผมล้อเล่น..คุณจริงจังมากไปล่ะ..ผมปกตินะแบบชอบผู้หญิงอกใหญ่ๆน่ะ" ชเวชีวอนทำหน้าแหย๋เมื่อแทคยอนไม่รับมุขเค้า ใบหน้าคนไข้เค้าเหมือนมีเขี้ยวยักษ์หงอกออกมา
             "เรื่องอะไร..หมอทำอะไรแทคน่ะ" นิชคุณรีบถามหมอประจำวอร์ดที่เพิ่งเข้ามาขัดจังหวะพวกเค้า

"หมอนี่บอกว่าจะ..." แทคยอนทวนคำพูดหมอชเว
"อ๋า!!ไม่มีอะไรครับ..ผมไม่ได้พูดอะไรเลยคุณ..อ๋าหมอทำแผลเสร็จแล้ว..หมอไปก่อนนะ" ชเวชีวอนรีบร้องขัดคำพูดแทคยอนทันควัน เค้าคิดว่าเค้าอาจโดนมากกว่าแค่ตีนเดียว ถ้าพ่อหน้าสวยนี่รู้เรื่องที่เค้าล้อเล่น
"หึ.." แทคยอนตาขวางใส่หมอชเว จนกระทั่งหมอรีบร้อนออกไปจากห้อง

นิชคุณเดินกลับมานั่งบนเตียงข้างตัวแทคยอน คนผิวขาวยกมือขึ้นลูบแผ่นผ้าก๊อตบนสันจมูกแทคยอนแผ่วเบา "นายยังเจ็บมากใช่ไหม..คุณขอโทษนะ”
"แล้วแทคอยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม.....คุณควรวางตัวยังไง คุณไม่เคยคบผู้ชายน่ะ..” นิชคุณยิ้มเอียงอาย ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงระเรื่อยขึ้นมานิดๆ แต่ใบหูของเค้ากลับแดงยิ่งกว่า

          "ฉันอยากให้นายเป็นนาย" แทคยอนตอบเสียงเรียบ
          "คุณเป็นคุณเหรอ"  นิชคุณเอียงคอสงสัย เค้าไม่เข้าใจคำพูดแทคยอนสักนิด

          "นายอยากจูบฉันจริงเหรอ..." แทคยอนถาม
          "..เป็นแฟนกัน..ก็ต้องอยากจูบเป็นธรรมดาอยู่แล้วนี่."  นิชคุณตอบฉะฉาน
         "ตอนนายเพิ่งคบกัน นายจูบเพราะนัมจูคนสวยขอ หรือนายจูบเพราะนายอยากจูบ" แทคยอนถาม ภาพเก่าๆลอยเด่นขึ้นมาในความทรงจำเค้า ทำไมวันนั้นเค้าต้องอยู่ที่นั่น ทำไมวันนั้นเค้าไม่ละสายตาไป ทำไมเค้าต้องยืนดูมันจนจบ แล้วทำไมเค้าต้องพูดเรื่องนี้ขึ้นมา 
          "นัมขอ" นิชคุณลดเสียงลง
          “แล้วฉันขอให้นายจูบฉันเหรอ” แทคยอนถาม
         “แล้วแทคไม่ต้องการเหรอ” นิชคุณเริ่มกระด่างกระเดื่องแปลกๆ
         "แทคไม่ชอบให้จูบเหรอ" นิชคุณถามซ้ำ เค้าขยับตัวออกห่างจากตัวคนข้างกาย
          "ไม่ได้ไม่ชอบ" คนตัวใหญ่ส่ายหัวไปมา แทคยอนกัดฟันตัวเองอย่างเหลืออด
           "งั้นทำไมล่ะ" นิชคุณเลิกคิ้วมองแทคยอนด้วยแววตาหม่นหมอง
          "นายเป็นผู้ชายปกติ..นายจูบปากผู้ชายได้ทุกคนเลยเหรอ นายให้ของขวัญแฟนเก่าของนายด้วยจูบเลี่ยนๆพวกนั้น แล้วนายก็มาทำแบบนี้กับฉันเนี่ยนะ!! " คนผิวเข้มหลับตาลงด้วยหัวใจที่เจ็บปวด เค้าเคยเห็นนัมจูจูบนิชคุณหลายครั้ง  จูบที่ร้อนแรง ปลอบโยนหัวใจ จูบที่เผาผลาญหัวใจเค้าให้มอดเป็นเถ้าถ่าน

"ไม่นะแทค..ไม่ใช่จูบกับใครก็ได้สักหน่อย" คนตัวขาวปฎิเสธทันควัน
 "ยอมรับความจริงซะคุณ..นายมักง่ายเกินไปอ่ะ" แทคยอนตอบเสียงเศร้าลง 
 "ตกลงนายยังอยากคบกับฉันไหม ที่นายบอกว่ารักฉันน่ะเรื่องโกหกที่พวกนายอำกันขำๆใช่รึเปล่า จริงๆนายเกลียดฉันใช่ไหมแทค..ที่นายพูดมาเนี่ยนายกำลังดูถูกฉันทั้งหมดเลยนะ" นิชคุณหน้านิ่วคิ้วขมวดเค้ากำลังโดนหยามอย่างรุนแรง
 "ฉันไม่อยากเป็นตัวสำรองของแฟนนายในระหว่างที่พวกนายทะเลาะกัน ...ถ้านายมั่นใจว่านายจะไม่กลับไปหาเธอแล้ว...ฉันแค่อยากให้นายทำตัวสบายๆเวลาคบกับฉันไม่ต้องพะเน้าพะนอฉันแบบที่นายเคยทำกับแฟนเก่าของนาย..เราค่อยเป็นค่อยไปก็ได้......นอกจากเธอขอจูบนายแล้ว..เธอขออย่างอื่นด้วยรึเปล่า” แทคยอนรู้สึกเจ็บมากขึ้น
“ขออะไร” นิชคุณเริ่มสังเกตท่าทีของคนผิวเข้มได้
“เซ็กซ์..” แทคยอนถาม        
 “.........” นิชคุณนิ่งเงียบทันที         
“เราทำกันบ้าง..นานๆครั้ง......” นิชคุณตอบเสียงเบาหวิว คนผิวขาวก้มหน้าสำนึกผิด
“เธอขอ..หรือนายขอ..หรือพวกนายทั้งคู่....” แววตาแทคยอนบ่งบอกความเจ็บปวดออกมาจนเด่นชัด มือใหญ่หนาหยิกขยุ้มผ้าคุมเตียงจนยับย่น        
 “ เธอขอ...และฉันก็อยากทำให้เธอมีความสุข...” นิชคุณตอบอย่างรู้สึกผิดมากขึ้นอีก 
‘ทำไมเราต้องคุยกันเรื่องนี้ด้วย เมื่อไหร่นายจะหยุดสักที’นิชคุณกำมือแน่น        
 “แล้วบ่อยไหมที่นายขอมันจากเธอ” แทคยอนพูดโดยไม่มองหน้านิชคุณ

            “มีบ้าง...ฉันเป็นผู้ชาย..มันก็มีบ้างที่ฉันก็มีความต้องการ” นิชคุณตอบเสียงเบาลงอีก

            "จะรีบได้เสียกันไปถึงไหน...” แทคยอนพูดติดหัวเราะ ในขณะที่หัวใจของเค้าสลายลงไปแล้ว

 

“ร่างกายของนาย หัวใจของนาย”แทคยอนบ่มพึมพำคนเดียวเบาๆ

          “คบกับปุ๊บพวกนายคงจูบกันเช้าสายบ่ายเย็นเลยสินะ” แทคยอนแซวนิชคุณขำๆ ใบหน้าเค้าเปื้อนรอยยิ้ม แต่ภายในหัวใจเค้ากลับเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ได้

          "จูบกันบ่อยขนาดนั้นไม่ไหวหรอกนะ" นิชคุณรีบปฎิเสธ  เค้ารู้สึกว่าบรรยากาศกำลังดีขึ้น อยู่ๆแทคยอนก็อารมณ์เปลี่ยนไป
            "แล้วทำไมนายถึงทำแบบนี้กับฉัน..นายดูปากฉันสิ..เปื่อยหมดแล้ว..ถ้าช่วงนี้กำหนัดจัดก็หัดปลดปล่อยเองสิ" แทคยอนตอบขำๆ

           "บ้า!! กำหนัดจัดบ้านแกเดะ...โอ้ย!! คุณคุยกับแทคแล้วประสาทจะกิน" คนผิวขาวเริ่มโวยวายเสียงดังบ้าง            
            "เพลาๆลงหน่อยนะคุณ.." แทคยอนหัวเราะคิกคัก
            "ไอ้บ้าแทคนายหลอกด่าฉันใช่ไหม...ไอ้ๆๆ" นิชคุณขยับตัวครั้งเดียวเค้าก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวแทคยอนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย และยังไม่ทันที่แทคยอนจะทันได้ป้องกันตัว คนผิวขาวก็ชิงจูบหนักๆลงบนริมผีปากบางสวยได้รูปที่เค้าเริ่มจะหลงไหล แทคยอนพยายามดิ้นให้หลุดจากการโดนพันธนาการ นิชคุณกดแขนแทคยอนแนบลงกับเตียง  คนผิวขาวใช้ริมฝีปากลิ้นและฟันดูดดึงริมฝีปากบางหยักและพยายามจะทำให้แทคเปิดปากให้ได้ แทคยอนไม่อยากใช้ไม้แข็งกับนิชคุณ  เค้าไม่อยากทำร้ายนิชคุณแต่ เจ้าเพื่อนคนนี้ไม่เคยฟังคำเตือนเค้าเลย คนผิวเข้มดิ้นจนหัวเข่าเป็นอิสระเค้าตีเข่ากระแทกที่จุดกึ่งกลางลำตัวของนิชคุณแรงพอควร  แทคยอนรู้สึกได้เมื่อหัวเข่าเค้าสัมผัสที่ของสงวนของนิชคุณ แฟนใหม่สดๆซิงๆของเค้ามีอารมณ์กับเค้ามากกว่าแค่อยากจูบเค้าเพราะปากเค้าสวยอย่างที่เจ้าตัวกล่าวอ้างหรือทำเพราะหน้าที่ของแฟน

 

“เจ็บอ่ะ..อั่กๆ” คนผิวขาวร่วงลงไปนอนขดตัวที่พื้นข้างเตียงด้วยใบหน้าและคอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ นิชคุณยกมือกุมเป้าตัวเอง ความเจ็บแล่นไปทั่วตัวเค้า

 "นายหยาบคาย..ฉันไม่ชอบ" คนตัวใหญ่ยกมือขึ้นขยี้ปากตัวเอง 
  "ก็..นายเริ่มก่อนนี่.." นิชคุณก้มหน้างุดกัดริมฝีปากเค้นเสียงตอบคนที่นอนบนเตียง เค้ายังคงนอนแนบพื้นไม่ขยับตัว
   "ฉันอยากคุยกับนายสบายๆ ไม่ต้องรีบร้อน..ความสัมพันธ์น่ะมันเป็นเรื่องของการเรียนรู้นิสัยของฝ่ายตรงข้าม...ไม่ใช่เอะอ่ะจูบ..ไม่ใช่แค่การสนองความไคร่แล้วความรักมันจะเกิดนะเว้ยความจริงตอนนี้ฉันอยากลงไปเหยียบนายซ้ำด้วยนะ!!” แทคยอนแยกเขี้ยวใส่ว่าที่แฟนใหม่ที่ยังนอนตัวงออยู่ที่พื้น
  
"นายอยากได้อะไรจากฉัน" แทคยอนถามกลับหลังจากที่อารมณ์เค้าเย็นขึ้นจนเกือบปกติแล้ว          
"นายแทนตัวเองด้วยชื่อได้ไหม..คุณว่ามันน่ารักดีเวลาที่นายเรียกชื่อตัวเองเวลาคุยกับคุณ" นิชคุณยอมความ เค้าไม่กล้าหือกับแทคยอนตอนนี้
"มีอะไรอีกไหม" คนผิวเข้มส่งมือให้นิชคุณจับ  เค้าดึงนิชคุณขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ดีๆ
"เราสกินชีบกันบ้างได้ไหม..นานๆที่ก็ได้..แบบจับมือ ควงแขน คุณไม่ได้หมายถึงเซ็กซ์นะ..ถ้าแทคไม่ต้องการมัน” นิชคุณอายที่จะขอ เค้าก็ไม่รู้หรอกว่าเซ็กซ์ระหว่างผู้ชายด้วยกันมันเป็นยังไง แต่เค้าแค่รู้สึกอยากสัมผัสตัวแทคมากกว่าจูบอยู่บ้าง

 “เซ็กซ์!! คุณอยากมีกับแทคเหรอ” แทคยอนทำหน้าผงะ

             “เปล่า!!คุณไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น...” นิชคุณยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองด้วยความอาย 
            “แต่นายพูด....นายรู้เหรอผู้ชายมีเซ็กซ์กันยังไง” แทคยอนทำโตใส่นิชคุ         
            “มะ..ไม่รู้...คุณไม่....โอ้ยเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะนะ” นิชคุณควันออกหู
           “แต่นายมีอารมณ์นี่ตะกี้”แทคยอนแกล้งหยอด ยิ่งเห็นชายตรงหน้าแสดงท่าทีเขินอายเค้ากลับยิ่งอยากแกล้งขึ้นมา
          “แทคไม่มีอารมณ์กับคุณบ้างเหรอ..แทคชอบคุณมาหลายปีแล้ว..แทคช่วยตัวเอง..ด้วยรูปคุณบ้างไหม..แทคจินตนาการถึงคุณบ้างไหม” คนผิวขาวตอกกลับอย่างฉุนเฉียวเค้าอยากถือไพ่เหนือแทคบ้าง
          “มีบ้าง..เป็นธรรมดา” แทคยอนตอบหน้าตาย
          “แทคชอบคุณ..แทคจินตนาการถึงคุณยังไงเหรอ..” นิชคุณยิ้มกรุ่มกริ้ม

          “ถึงเวลาคุณก็รู้เองแหละ..ทำไมแทคต้องโง่บอกคุณด้วย...เปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ...คุยไปตอนนี้...ก็ทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านเปล่าๆ...คุณคงจะไม่ได้ทำตอนนี้หรอก”แทคยอนยิ้มเจ้าเล่ห์กลับบ้าง

           “งั้นขอเพิ่มอีกได้ไหม..คุณไม่อยากให้แทคเล่นหูเล่นตากับผู้หญิง..คุณเห็นแทคทำเป็นประจำเลย แต่ก่อนแทคโสด แทคจะทำคุณก็ไม่ว่าอะไร แต่ตอนนี้แทคไม่โสดแล้วนะ..ดังนั้นห้ามแทคทำเด็ดขาด" นิชคุณหยู่ปากและเชิดหน้าใส่แทคยอน

            "นายหึงเหรอ..หึงตั้งแต่วันแรกที่เราคบกันเนี่ยนะ ตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ นายยังไม่ได้รักฉันเลยนะ" คนตัวใหญ่พูดพล่ามกลั้นยิ้มไปด้วย
            "เปล่าคุณแค่ไม่ชอบ..แล้วก็ช่วยกรุณาเรียกชื่อฉันด้วย" นิชคุณหันควับกลับมาทำตาขวางใส่แทคยอน
            "นายนี่ต้องการอะไรมากจัง" แทคยอนยกมือใหญ่ของตัวเองลูบผมสีอ่อนของนิชคุณเบาๆ เค้ายิ้มอ่อนโยนให้ชายตรงหน้า
            "แทคจะหาว่าคุณเรื่องมากจู้จี้ล่ะสิ" นิชคุณขยับหัวหนีมือแทคยอน
            "เปล่า..แบบนี้ก็น่ารักดี" แทคยอนตอบพร้อมดึงมือกลับ สายตาแทคยอนเศร้าลงชั่วขณะนึงแต่นิชคุณทันได้เห็นมัน
            "เรียกชื่อสิ..ไม่เอานาย...คุณมีชื่อนะ..." นิชคุณเบ้หน้าอย่างน้อยใจ แต่ในใจกลับรู้สึกผิดที่เค้าโคลงหัวหนีมือแทคยอน เค้าต้องจำไว้ว่าแทครักเค้ามาก และเค้าเคยปฏิเสธรักแทคมาก่อน การกระทำเล็กๆน้อยๆของเค้าอาจทำให้แทคลังเลที่จะเริ่มต้นการสานความสัมพันธ์ต่อ ครั้งนี้นิชุณบอกตัวเองว่าเค้าจะไม่ทำผิดผลาดซ้ำกับเรื่องเดิมๆ เค้าเคยถูกรัก และเคยถูกปฎิเสธ และการถูกปฏิเสธมันเจ็บเจียนตาย

            "ครับๆ..นิชคุณชี" แทคยอนยิ้มโชว์ฟันขาว

            "คุณคำเดียว!!" นิชคุณเอ็ดเสียงใส่แทคยอน เค้ากำมือ2ข้างทุบลงบนเตียงนอนสีขาวของโรงพยาบาล
             "ครับ..คุณ...อยากให้เรียกที่รักด้วยไหม" แทคยอนยิ้มแป้นจนตีนกาโชว์หราไปทั่วใบหน้า  ใบหน้าที่นิชคุณไม่ได้เห็นมานาน ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เค้าไม่ได้เห็นคนตรงหน้ายิ้มออกมาจากหัวใจ และเค้าดีใจที่คนที่ทำให้แทคยิ้มได้แบบนี้คือเค้า  ‘คุณไม่อยากให้แทคยิ้มแบบนี้กับใครเลย’

 

             "แทคว่ามินฮยองจะยอมยกห้องเค้าให้คุณไหม" นิชคุณถาม

 

             "ทำไม!!" คิ้วสีดำดกหนาของเจ้าแมวเลิกขึ้นพร้อมกับสังหรณ์ใจไม่ดีอีกครั้ง

 

             "ก็เราเป็นแฟนกันนี่...ไม่ได้เหรอ" คนผิวขาวยกมื้อขึ้นเกาคออย่างเขินๆ

             "นายคิดทะลึ่งอะไรอยู่" แทคยอนย่นคิ้วทันที

              "เปล่า..ก็ถ้าคุณอยากคุยกับแทคบ้าง...มันก็ลำบากน่ะสิ..แบบว่าเดินเข้าเดินออกเดือดร้อนคนอื่นเปล่าๆ..แลกห้องกันนิดเดียวมินฮยองจะโกรธไหมอ่ะ" นิชคุณก้มหน้างุด

 

             "จุนเคน่ะไม่โกรธหรอกแต่เด็กนั่นสติแตกเเน่" แทคยอนอมยิ้มกับท่าทีของนิชคุณ
            "โอ้ย!!!...ทำไมปัญหามันเยอะแบบนี้ล่ะ" นิชคุณโวยวายเสียงดัง
             "นายขี้โวยวายจัง...แต่ก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย" แทคยอนถาม พร้อมย่นคิ้ว 

            "ก็แทคบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอยากได้อะไรให้พูดออกมาไม่ต้องเกรงใจอ่ะ" นิชคุณทำหน้าบี้ ยิงฟันหน้าใส่แทคยอน

              "เรียกชื่อคุณเดี๋ยวนี้นะ..ไม่งั้นคุณจะจูบแทคให้ปากเปื่อยเลย" นิชคุณเริ่มหัวเสีย เค้ารู้สึกว่าการคบกับแทคมันไม่ราบลื่นเลย แทคยอนมีมิติทางความคิดที่แตกต่างจากนัมจูราวฟ้ากับเหว แทคยอนให้อิสระกับเค้า ไม่เรียกร้อง ไม่เอาแต่ใจ แต่ก็ไม่คล้อยตามเค้าเหมือนกัน

 

             " อย่าเอ่ะอ่ะก็จะจูบสิ.." แทคยอนยกมือขึ้นตั้งการ์ดทันที

              "คุณชอบปากแทค..ปากแทคสวยเข้าใจป่ะ.." คนผิวขาวยิ้มโชว์ฟันขาว นิชคุณเริ่มตะกายเตียงขึ้นมานั่งบนเตียงแทคเหมือนเค้าพยายามสื่อความหมายที่น่ากลัวใส่คนบนเตียง

 

              "แล้วถ้าคุณเจอปากสวยๆของผู้ชายคนอื่น คุณก็จะไปจูบปากเค้าด้วยสินะ" แทคยอนยิงฟันหน้าใส่นิชคุณ ด้วยสีหน้ารังเกียจ

 

              "ไม่เว้ย!!..ขืนพูดมาก จูบจริงนะเฟ้ย" คนผิวขาวกัดฟันอย่างเหลืออด

 

              "แทครู้แล้วว่าต้องการออะไรจากนายนะคุณ.." แทคยอนยิ้มอย่างเจ้าเลห์

 

              "ต้องการอะไรรีบบอกมาสิ" คนผิวขาวอารมณ์ดีขึ้นมาทันที

 

               "ไปหาข้อดีในตัวแทคมา..แทคอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงอยากจูบแทคยกเว้นเรื่องปากสวย คำตอบนี้ฟังไม่ขึ้น...ไปหามา..ถ้าคำตอบฟังขึ้น..แทคอาจจะเอาเรื่องสกินชิพกลับไปลองคิดดูว่าจะยอมให้นายทำเมื่อไหร่..ถ้าคุณยังหาคำตอบไม่ได้เรา เราก็คบกันไปเรื่อยๆแบบไม่จูบ ไม่สกินชิพ" แทคยอนยิ้มแป้น

 

                "อ๋า...ขี้โกงนี่" คนผิวขาวเตะขาไปมาอย่างไม่พอใจ

                "ขี้โกงบ้าอะไร..คุณคิดว่าแทคจะยอมให้ใครกอด ใครจูบมั่วซั่วได้รึไง.ถ้าคำตอบคุณไม่ผ่าน แล้วคุณทำผิดข้อตกลง.แทคเหยียบคุณจมดินแน่ " แทคยอนทำหน้าดุใส่นิชคุณ

 

                  "แล้วไปหายาทาปากให้แทคด้วยนะ..แทคเจ็บปากหมดแล้ว.." แทคยอนแยกเขี้ยว

                “คุณจะไปขอหมอชเวให้” นิชคุณลุกขึ้น เค้าย้ำเท้าเดินออกจากห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์

 

                “นายจะไปขอยาอะไรจากหมอชเววะคุณ” แทคยอนตะโกนถามเสียงหลง

 

                “ยากันปากเปื่อยไง จะซื้อตุนไว้สักโหล หมอชเวคงเข้าใจ” คนผิวขาวยิ้มร้ายๆให้แฟนหนุ่มบนเตียงพร้อมกับหายแวปไป

 

                “ไอ้บ้าแกจะซื้อมาทำบ้าอะไร..อย่านะเว้ย” แทคยอนว๊ากลั่นห้อง